De Schone Zakdoek: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Theobald Tiger (overleg | bijdragen)
Theobald Tiger (overleg | bijdragen)
k →‎Na de oorlog: minus komma
Regel 25:
 
==Na de oorlog==
Er hebben ongeveer veertig literatoren en kunstenaars bijdragen geleverd aan ''De Schone Zakdoek''. Veel van hen hebben na de oorlog een (soms voorname) rol gespeeld in het culturele leven van Nederland: als uitgever, cultureel ondernemer, schilder, beeldend kunstenaar, filmer, schrijver of dichter. De [[Vijftigers]] met hun aandacht voor het irrationele element in de poëzie, kunnen als erfgenamen van ''De Schone Zakdoek'' worden beschouwd. Enkele medewerkers aan het blad, hebben later veel gepubliceerd in het tijdschrift ''[[Barbarber]]'', dat in een aantal opzichten (humor, readymades) verwant was aan ''De Schone Zakdoek''.
 
De contacten tussen de medewerkers aan ''De Schone Zakdoek'' bleven voor een deel na de opheffing van het blad bestaan. In 1953 werd er een tentoonstelling gehouden in kunstzaal ''Le Canard''. Deze kunstzaal was opgericht door Hans Rooduyn en had zich ontwikkeld tot het trefpunt van de [[Vijftigers|Beweging van Vijftig]]. Er werden foto's en collages tentoongesteld van Van Baaren, Lehman, Van Moerkerken, [[Willem Frederik Hermans]], [[Ad Pieters]] en [[Maurits Dekkers]]. Deze tentoonstelling werd door de surrealismekenner Laurens van Krevelen een "nagekomen nummer" van ''De Schone Zakdoek'' genoemd.