Met de invoering van de [[Basisregistraties Adressen en Gebouwen]] (Wet BAG, 2008) is een nieuwe ronde doorgevoerd van verduidelijking, met de verplichting aan de gemeenten om de woonplaatsen (met hun begrenzing) vast te leggen.
In de wet staat ook dat gemeenten hun hele gebied moeten verdelen in woonplaatsen, zodat de indeling ''gebiedsdekkend'' is. De wet verplichtte de gemeenten om de namen en grenzen van de woonplaatsen opnieuw vast te leggen.
Elke woonplaats moet een aaneengesloten gebied zijn, dus, als een gemeente, zoals Amsterdam, uit twee gescheiden gedeeltes bestaat, dan zijn er ook minstens 2 woonplaatsen. Wel kan een woonplaats geheel omringd worden ([[enclave]]) door een andere woonplaats, bijvoorbeeld [[Groet (plaats)|Groet]] in [[Schoorl]].
Aangezien (sinds de opheffing in 1996 van het [[Openbaar Lichaam Zuidelijke IJsselmeerpolders]]) het gehele land Nederland (inclusief binnenwateren en territoriale wateren tot meestal 1 kilometer van de [[basislijn]]) gemeentelijk is ingedeeld, is de woonplaatsindeling voor geheel Nederland nu ook gebiedsdekkend, dat wil zeggen dat elk plekje in Nederland nu tot één woonplaats behoort.
Het [[Kadaster#Nederland|Kadaster]], als beheerder van de ''Landelijke Voorziening BAG'', kent aan iedere (door een gemeente vastgestelde) woonplaats een [[woonplaatscode]] toe.
Op 1 januari 2012 telde Nederland 2504 woonplaatsen.
