Oder-Neissegrens: verschil tussen versies

==Houding van de Polen==

Daarnaast behield de Sovjet-Unie de geannexeerde gebieden die het in 1939 waren veroverd volgens de afspraken in het geheime [[Molotov-Ribbentroppact]]. Toen Duitsland twee jaar later de oorlog verklaarde aan de Sovjet-Unie en de betrokken gebieden bezette, gingen zij weer verloren. Echter tijdelijk, want de Sovjet-Unie stelde in de onderhandelingen met de geallieerden de eis dat de territoriale afspraken met Duitsland geldig zouden ook wanneer dat land zou worden verslagen. Dat werd door de Westerse mogendheden ingewilligd op de [[Conferentie van Teheran]] eind 1943 en die van [[Conferentie van Jalta]] begin 1945. De Poolse regering-in-ballingschap was steeds zeer gekant tegen deze afspraken omdat zij het oosten van Polen niet wilde opgeven en evenmin wilde ruilen tegen een groot deel van Duitsland. Zij kwam echter na de Sovjet-bezetting van Polen en de installatie van een communistische regering buiten spel te staan. De Sovjet-Unie gebruikte als volkenrechtelijk argument dat het territoriale verlies van Polen grote, evenwel merendeels [[Oekraïners|etnisch Oekraïense]] en [[Witrussische]] gebieden betrof waarmee de vooroorlogse grenzen van Polen altijd in strijd waren geweest.

 

Echter, er waren ook Polen die na 1945 van mening bleven dat de territoriale veranderingen ten koste van Oost-Duitse gebieden en de daarmee gepaard gaande verdrijvingen van Duitsers buitenproportioneel wreed en een humanitaire ramp waren. En dat het annexeren van hun woongebied niet op kon wegen tegen het verlies van de grotendeels etnisch-Poolse steden [[Vilnius]] en [[Lwów]] in het oosten.

 

 

Niettemin werd onder het communisme de mening over de Duitsers als onverbeterlijke nazi's en imperialisten door de media levend gehouden. Ook beweerde men dat de 'westelijke gebieden' die voorheen Duits waren, eigenlijk altijd Pools waren gebleven vanwege hun etnische voorgeschiedenis, die begon met de vestiging van Slavische stammen in de 7de eeuw. De komst van Duitse 'kolonisten' en de [[germanisering]] van de bevolking sinds de 13de eeuw werd als onrechtmatig voorgesteld en de Poolse annexatie was niet meer dan een 'hereniging van verloren gebieden' waarin Polen het recht had deze onrechtmatige koers van de geschiedenis terug te buigen naar de oorspronkelijke situatie van acht eeuwen geleden. Na de val van het communisme werden de schoolboeken daaromtrent enigszins aangepast. Echter het historisch nationalisme van de regering Kaczynski wilde onder de Poolse bevolking opnieuw de angst voeden voor de huidige Duitse Bondsrepubliek die nog altijd zou streven naar herannexatie van [[Silezië]], [[Pommeren (streek)|Pommeren]] en het oude [[Oost-Pruisen]].