Wanneer we het woord '''vroom''' horen dan denken we spontaan aan 'devotioneel' of 'al te religieus'. [[Etymologie|Ethymologisch]] en uit het ''Woordenboek van de Nederlandse Taal'' is op te maken dat vroom ook 'sterk', 'dapper' en 'koen' kan betekenen. In deze zin wordt het woord bijvoorbeeld gebruikt in het zesde couplet van het Nederlandse [[volkslied]], het [[Wilhelmus]].
''Dat ik doch vroom mag blijven'',<br>
''uw dienaar t'aller stond'',<br>
''de tirannie verdrijven''<br>
''die mij mijn hart doorwondt.''
De vroomheid heeft haar eigen geschiedenis. De [[reformatie]] heeft haar accenten gelegd. De [[contrareformatie]] benadrukte uiterlijke [[devotie]] en sacramentele elementen. De devotionele praktijken rond de [[heiligenverering]] heeft de oorspronkelijk betekenis van het woord vroom vertekend.
De Middelnederlandse zelfstandig naamwoorden vrome=voordeel en vrame=nut staan voor het [[Grieks]]e promos=voorste en pramos=aanvoerder.
