FM-omroep: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Technische karakteristieken: +Link |
k →Technische karakteristieken: +Link |
||
Regel 15:
In 1961 heeft de [[Federal Communications Commission|FCC]] een standaard voor [[Stereo (geluid)|stereo]]-FM aangenomen.
Omdat [[Mono (geluid)|mono]]-radio-ontvangers ook de stereo-uitzendingen goed moesten kunnen ontvangen, is het volgende schema aangenomen: het linker (L) en rechter (R) kanaal werden opgeteld tot de som M = (L+R)/2 en van elkaar afgetrokken tot het verschil S = (L−R)/2 en op een 38 [[Kilohertz|kHz]] signaal gemoduleerd bij het signaal gevoegd. Een mono-ontvanger gebruikt alleen het M-signaal. Een stereo-ontvanger haalt met behulp van een stereodecoder de L- en R-kanalen uit: L = M+S and R = M−S. Om dit decoderen mogelijk te maken wordt nog een 19 kHz [[piloottoon]] (de halve modulatiefrequentie) bij het signaal gevoegd, hiermee kan de 38 kHz draaggolf van het S-signaal gereconstrueerd worden. In de ontvanger wordt alles boven de 15 kHz uit het weer te geven signaal gefilterd. Omdat storingen bij een grotere bandbreedte meer doorgelaten worden verklaart dit waarom stereo-ontvangst gevoeliger is voor ruis.
Aan FM-uitzendingen kan digitale informatie meegeleverd worden in het [[Radio Data System|RDS]] signaal. RDS levert 1187,5 [[bits per seconde]], en is daarmee alleen geschikt voor tekst.
| |||