Bovenleiding: verschil tussen versies

Bij [[tram]]s worden de rijdraden vaak direct met spandraden naar masten aan de kant van de straat, tussen de sporen of aan [[muurrozet]]ten in gevels van de gebouwen afgespannen. Doordat de bovenleiding niet met gewichten afgespannen kan worden, hangen de bovenleidingen van trams tijdens warme zomers slap en neemt de kans op een kapotgetrokken bovenleiding toe. Dit probleem bestaat echter nauwelijks meer want er wordt nu veel gewerkt met beweegbare wielafspanningen die door middel van gewichten worden belast.

In bijvoorbeeld Den Haag wordt al sinds de jaren vijftig over grote delen van het net met kettingophanging gewerkt, met genoemde gewichtsafspanning over "kettingwielen", zoals bij alle Spoorwegen. Verder zijn er de veerafspaningen die op de lengte van de sectie berekend worden. Meestal worden deze veerafspanningen gebruikt bij korte secties zoals een wisseldraad. Ze zijn er ook voor de spandraden, zodat onderhoud van bijvoorbeeld slap komende spandraden door de kracht op de mast de mast voorover trekt en de spandraad slap wordt. Door daar een spanveer met een bepaalde trekkracht in te bouwen voorkom je zo dat de spandraad slap wordt. Kettingophanging komt ook veel voor in [[Nederland]] bij [[sneltram]]s, de [[Haagse tram]] en in Amsterdam en Rotterdam op uitlopers van het net buiten het centrum. Ook bij vroegere interlokale tramlijnen kwam dit vaak voor.