Wedergeboorte (christendom): verschil tussen versies

 

==Kerken over wedergeboorte==

 

In de [[Rooms-katholieke Kerk]] wordt de wedergeboorte in navolging van m.n. [[Aurelius Augustinus|Augustinus]] (in zijn ''De nuptiis et concupiscentiis'') beschouwd als een uitdrukkelijke werking van het [[doop (sacrament)|doopsel]] en toegeschreven aan de Heilige Geest: "Dit sacrament wordt ook "het bad van ''wedergeboorte'' en vernieuwing door de heilige Geest" (Tit. 3,5) genoemd, omdat het de geboorte uit water en geest aanduidt en verwezenlijkt, zonder welke "niemand het rijk Gods kan binnengaan" (Joh. 3,5)." ([[Catechismus van de Katholieke Kerk|KKK]]1215). "Het doopsel schenkt ons de genade van de ''wedergeboorte'' in [[God de Vader]] door zijn Zoon in de heilige Geest" (KKK683). "De twee voornaamste vruchten [van de doop] zijn dus de zuivering van de zonden en de ''nieuwe geboorte'' in de Heilige Geest" (KKK1262). Wedergeboorte is het geschenk van een nieuw bestaan in Jezus als Christus: "Het is nodig dat zij die het doopsel ontvangen hebben en door de kracht van dit sacrament zijn ingelijfd in het mystieke lichaam van Christus, de Kerk, aan deze gebeurtenis opnieuw het grootste belang hechten. In het bijzonder moeten zij de waarde erkennen van hun verheffing en meer nog van hun ''wedergeboorte'', waardoor zij het geluk ontvangen hebben van het kindschap Gods, de waardigheid van Christus' broeders en het voorrecht van de genade en de vreugde die voortkomen uit de inwoning van de Heilige Geest. ([[encycliek]] [[Ecclesiam Suam]]'', nr. 39). Binnen de katholieke Kerk is er met name binnen de [[charismatische beweging]] bijzondere aandacht voor de wedergeboorte.