Oost-Pruisen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Nick0240 (overleg | bijdragen)
Nick0240 (overleg | bijdragen)
Regel 58:
 
=== Verdrag van Versailles ===
Na de Duitse nederlaag in de [[Eerste Wereldoorlog]] moest het land conform het [[Vrede van Versailles (1919)|Verdrag van Versailles]] (1919) verschillende gebieden afstaan. Van Oost-Pruisen kwam [[Działdowo|Soldau]] ([[Działdowo]]) aan het heropgerichte [[Polen]] dat overigens geheel Oost-Pruisen had willen annexeren. Een volksstemming in zuidelijk Oost-Pruisen waarin de bevolking kon aangeven of zij met haar woongebied bij Polen gevoegd zou willen worden, werd door slechts enkele procenten met ja beantwoord. Het [[Memelland]] werd onder geallieerd toezicht geplaatst en in 1923 werd [[Litouwen]] toegestaan het te bezetten. Een regionale autonomie voor dit gebied werd in 1924 in het [[Memelstatuut]] bevestigd.
 
Aangezien Duitsland West-Pruisen grotendeels aan Polen had moeten afstaan, was Oost-Pruisen sindsdien een [[exclave]] die door de [[Poolse corridor]] en de [[Vrije Stad Danzig (1920-1939)|Vrije Stad Danzig]] van de rest van het land was afgescheiden. Op Koningsbergen na had zich geen moderne economische ontwikkeling voorgedaan in het voornamelijk agrarische Oost-Pruisen. Het isolement zorgde dat het met de economie bergafwaarts ging nu het gebied afgesneden was en door Polen nadrukkelijk geïsoleerd werd. Door de onvrede onder de Oost-Pruisische bevolking kregen de extreem-rechtse partijen hier de wind in de zeilen. Ook de voortdurende grensincidenten met het ondertussen autoritair geregeerde Polen, bevorderden de aanhang van nationalistische partijen en uiteindelijk de nationaal-socialisten. Bij lokale verkiezingen eind 1932 kreeg de [[Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij|NSDAP]] al de absolute meerderheid in Oost-Pruisen. Hiermee werd Oost-Pruisen een van de eerste bolwerken van [[Adolf Hitler]].