Jan Willem van Nouhuys: verschil tussen versies

 

Van Nouhuys trad in de voetsporen van zijn vader, een kapitein bij de [[koopvaardij]], en koos voor een beroep op zee. In 1895 was hij stuurman bij de [[Gouvernements Marine]] in [[Nederlands-Indië]]. In 1901 werd hij bevorderd tot kapitein. In 1903 voerde hij het bevel over het marineschip ''Zeemeeuw'' dat de leden vervoerde van de [[Noord Nieuw-Guinea Expeditie]] die onder leiding stond van [[C.E.A. Wichmann]] en waaraan ook [[Hendrikus Albertus Lorentz|H.A. Lorentz]] deelnam. Van Nouhuys was zeer geïnteresseerd in de exploratie van het nauwelijks bekende eiland en nam als amateur-geoloog en -bioloog actief deel aan de tocht, die behalve een wetenschappelijk karakter ook een duidelijk economisch motief had: men was op zoek naar de aanwezigheid van exploiteerbare lagen steenkool. Ook verrichtte hij daarna geologisch onderzoek op de Indonesische [[Sula eilanden]].

 

In 1915 verliet Van Nouhuys de marine en keerde met zijn vrouw en kinderen terug naar Nederland. Door zijn ervaringen en kennis van navigatie en Nieuw-Guinea werd hij in [[Rotterdam]] directeur van het ''Museum voor Land- en Volkenkunde'' (nu: [[Wereldmuseum Rotterdam]]) en het ''Maritiem Museum Prins Hendrik'' (nu: [[Maritiem Museum Rotterdam]]), die in die jaren samen gingen. Deze functie - hij was hierin de opvolger van [[Johannes François Snelleman]], die ook een grote ervaring had als expeditieganger in Nederlands-Indië - vervulde hij tot 1934, tijdens welke hij veel onderzoek en wetenschappelijke publicaties op zijn naam zette. Hij werd in 1935 opgevolgd door de antropoloog [[Gottfried Wilhelm Locher|Gottfried W. Locher]].

 

==Bibliografie==

*''De ontdekkingstocht in Nieuw-Guinea, waarbij het Sneeuwgebergte werd bereikt''. Den Haag, 1911.

 

==Over Van Nouhuys==

{{Link portaal|Marine}}

{{DEFAULTSORT:Nouhuys, Jan Willem van}}

[[Categorie:Persoon in Nederlands-Nieuw-Guinea]]

[[Categorie:Militair in het KNIL]]