Acquisitiefraude: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Kamervragen en cijfers: fix, replaced: Economische Zaken → Economische Zaken met AWB |
k Code -> sjabloon |
||
Regel 2:
Acquisitiefraudeurs zijn creatief, nieuw is het telefonisch opdrachten werven voor extensies van bestaande webadressen voor een veelvoud van de normale prijs. Door te suggereren dat een andere organisatie er (bijvoorbeeld) een pornosite van wil maken wordt een snelle beslissing geforceerd.
Acquisitiefraude wordt gepleegd door malafide organisaties die zich voordoen als advertentiebureaus, [[uitgeverij]]en, adviesbureaus of personen, handelend in opdracht van dit soort bedrijven. De slachtoffers zijn organisaties uit het bedrijfsleven, de overheid, of de gesubsidieerde sector.
==Methoden==
Regel 11:
Een vaak toegepaste methode werkt als volgt:
#Het acquisitiebureau verkrijgt de informatie van de adverteerder van een [[reclamebanner|banner]] of vermelding op een andere [[website]] of een ander [[tijdschrift]]. Soms kopiëren ze een advertentie die de ondernemer eerder via een bonafide adverteerder geplaatst had;
#Vervolgens benadert men mensen telefonisch, meestal via
# Vervolgens faxt men hun een formulier, maar dit betreft geen opzeggingsformulier, maar een [[orderbevestiging]] tot plaatsing op hun website;
# De adverteerder ondertekent dit formulier en faxt het terug, onder de veronderstelling dat hij hiermee de plaatsing op de website ongedaan maakt, met als gevolg dat de adverteerder aan een contract vastzit met het bedrijf waardoor hij was gebeld en dus opgelicht.
Een andere methode is dat een malafide media-exploitant opzettelijk een fout maakt in zijn formulier en dit foutieve exemplaar dan faxt naar een adverteerder. Deze kan dan de fout herstellen door een correctie aan te brengen en vervolgens het formulier ondertekend terug te faxen. Daarna is ook deze ondernemer zogenaamd gebonden aan een contract met de malafide adverteerder.
Wanneer de ondernemer een rekening ontvangt en bezwaar maakt zal de malafide adverteerder niet thuis geven of voet bij stuk houden. Het plaatje wordt in veel gevallen gecompleteerd door een [[incassobureau]] dat ingeschakeld wordt wanneer de ondernemer niet betaalt. Dit incassobureau voert in sommige gevallen ook "incassokosten" op, wat als een excuus kan dienen om nog meer geld van de ondernemer te eisen. Meestal is het incassobureau aan de malafide adverteerder gelieerd. In sommige gevallen werden de te vorderen bedragen met een factor 10 verhoogd.
Regel 29:
Juridisch gezien is echter in een dergelijke situatie lang niet altijd een rechtsgeldige [[overeenkomst]] tot stand gekomen. Veel rechtsstelsels eisen dat aan een overeenkomst een wil ten grondslag ligt die zich door een verklaring heeft geopenbaard. Wanneer sprake is van acquisitiefraude is er wel een verklaring, maar is de wil "gebrekkig" omdat de verklaring door bedrog tot stand is gekomen.
Bewijstechnisch staat de ondernemer echter minder sterk. Wat aan de telefoon is gezegd is niet of moeilijk na te gaan, terwijl de malafide adverteerder wel een getekende overeenkomst aan de rechter kan overleggen. Wanneer de ondernemer bestrijdt dat er een overeenkomst is (bijvoorbeeld wegens het ontbreken van de wil hiertoe) zal hij dit moeten aantonen, wat hem in een lastige positie brengt. Verweert hij zich op andere gronden dan geeft hij daarmee impliciet toe dat er een overeenkomst is.
Een rechter zal in zo'n geval geneigd zijn, aan de hand van de bewijsstukken die hij ter beschikking heeft, de malafide adverteerder in het gelijk te stellen. Wel bestaat een neiging bij rechters om aan het bestaan van een overeenkomst zwaardere eisen te stellen, wanneer iemand via de telefoon, bijvoorbeeld via [[cold calling]] is benaderd. Een beroep op een telefonische toezegging door een adverteerder wordt in principe dan ook niet gehonoreerd.
Regel 39:
==Kamervragen en cijfers==
Op een schriftelijke vraag van enkele [[Tweede Kamer der Staten-Generaal|Tweede Kamerleden]] antwoordde staatssecretaris [[Karien van Gennip|Van Gennip]] van [[Ministerie van Economische Zaken (Nederland)|Economische Zaken]] op 3 maart 2005:
:Op basis van schattingen in 1998 door de Stichting Eerlijk Zaken Doen zou de jaarlijkse schade thans wel eens € 200 miljoen kunnen bedragen. Dat bedrag is een optelsom van veel kleine en enkele grote bedragen. Er is een geval bekend van oplichting met een schade van € 0,8 miljoen en één met een schade van € 0,2 miljoen. Het is echter lastig hierover exacte uitspraken te doen; verschillende bronnen doen hierover verschillende uitspraken.<ref>Tweede Kamer der Staten-Generaal, Aanhangsel van de Handelingen, Vergaderjaar 2004–2005, pag. 2220. (Op te vragen via [http://www.overheid.nl/op/ Officiële publicaties])</ref>
==Externe links==
* [http://www.fraudemeldpunt.nl/ Steunpunt Acquisitiefraude]
* [http://www.hoi-online.nl/ Het Oplage Instituut]
* [http://www.nuv.nl/SiteCollectionDocuments/182798_7093_1127225793190-Aquisitiefraude_boekje.pdf Brochure Nederlands Uitgevers Verbond over acquisitiefraude (pdf-bestand)]
==Voetnoten==
{{References}}
[[Categorie:Misdrijf]]
| |||