De vergissing van Descartes: verschil tussen versies

'''De vergissing van Descartes - Gevoel, verstand en het menselijk brein''' is een boek uit 1994 van de [[neuroloog]] [[Antonio Damasio]] dat gebaseerd is op zijn eerdere wetenschappelijke werk<ref>o.a. Damasio, A.R., Tranel, D. & Damasio, H. (1991). Somatic markers and the guidance of behaviour: theory and preliminary testing (p. 217-229) - opgenomen in H.S. Levin, H.M. Eisenberg & A.L. Benton (Eds.). Frontal lobe function and dysfunction. New York: Oxford University Press</ref>. In dit boek beargumenteert Damasio dat [[emotie]] en [[Verstand|rede]] niet gescheiden zijn, maar aan elkaar gekoppeld en zelfs afhankelijk van elkaar zijn. Deze combinatie van emotie en verstand vormen de basis van rationeel denken. De oorspronkelijke titel is ''Descartes' Error: Emotion, Reason, and the Human Brain''.

De titel van het boek verwijst naar de filosoof [[René Descartes]] die wereldberoemd werd met zijn uitspraak "Ik denk, dus ik ben" ([[cogito ergo sum]]). Descartes geeft hiermee aan dat geest en lichaam gescheiden zijn. Damasio stelt in zijn boek echter dat onze rationele activiteiten, onze cognitie, gebaseerd zijn op onze emoties en dat onze emoties een lichamelijke status als basis hebben. Het uitgangspunt dat emotie en lichamelijke status gekoppeld in de hersenen worden opgeslagen, wordt de [[somatische-markerhypothese|somatische-stempelhypothese]] genoemd. Als voorbeeld van de lichamelijke invloed op de geest noemt Damasio onder andere het geval van [[Phineas Gage]].

* [[Cognitiewetenschap]]

* [[Filosofie van de geest]]

* [[Neuropsychologie]]