Bernard Dewulf: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Gesstudent (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
k Code -> sjabloon
Regel 1:
'''Bernard Dewulf''' ([[Brussel (stad)|Brussel]], [[30 januari]] [[1960]]) is een [[Vlaanderen|Vlaams]] [[dichter]], [[columnist]], [[journalist]] en kunstkenner.
 
==Biografie==
Regel 11:
 
==Bibliografie==
* 1995 – ''Waar de egel gaat.'' Gedichten. – 52 p. ISBN 9789025412036.
* 2001 – ''Bijlichtingen. Kijken naar schilders.'' – 199 p. ISBN 9789045005935 (904500593X). INHOUD: Beschouwingen over beeldende kunstenaars, voornamelijk schilders, van een liefhebber die zijn liefde wil overbrengen. Met illustraties.
* 2006 – ''Blauwziek.'' Gedichten. – 62 p. ISBN 9789045015958.
* 2006 – ''Loerhoek.'' – 224 p. ISBN 9789045013817.
* 2007 – ''Naderingen. Kijken & zoeken naar schilders.'' – 224 p. ISBN 9789045000213. INHOUD: Essays, beschouwingen en gesprekken over schilderijen en kunstenaars. Met illustraties.
* 2009 – ''Kleine dagen. Schitterende miniaturen over het genot van het alledaagse.'' – 192 p. ISBN 9789045015798. INHOUD: De dichter en essayist kijkt naar zijn dagelijkse omgeving: het huis, de kinderen, de vrouw, de tuin, het licht – een kleine wereld waarin soms grootse dingen gebeuren, ook al gebeurt er schijnbaar niets.
* 2012 – ''Trekvogels in de mist.'' De Nieuwjaarslezingen van filosofiehuis 'Het zoekend hert' - editie 2011. - 48 p. ISBN 9789460580970. INHOUD: In zijn ''Nieuwjaarslezing'' reflecteert Bernard Dewulf over het jaar dat zich aandient en de verdere toekomst – maar vooral met aandacht voor het kleine, het kwetsbare, het illusoire. De kleine radeloosheid en de minieme hoop in de wirwar van ons mensenbestaan.
 
==Onderscheidingen==
*In 1996 werd zijn dichtbundel ''Waar de egel gaat'' bekroond met de Vlaamse [[Debuutprijs]].
*In 2008 ontving hij van de stad Aalst, de Dirk Martens Literatuurprijs voor [[essay]]
*In 2009 verscheen ''Kleine dagen'' waarvoor hij in 2010 de [[Libris Literatuur Prijs]] ontving. In dit werk beschrijft Dewulf in een reeks columnachtige stukken zijn eigen dagelijkse omgeving met opgroeiende kinderen als kleine wezens die ontluiken uit kinderlichamen. Volgens de jury zijn de teksten niet zomaar ontroerend en herkenbaar, de meerwaarde ervan ligt in de precisie en elegantie van de verwoording. Daarbij is de auteur erg betrokken maar neemt afstand om zijn verwondering voelbaar te maken voor anderen. <ref> [http://www.express.be/articles/nl/vipsweek/goede-week-voor-bernard-dewulf/126061.htm Over Bernard Dewulf] </ref>
Regel 27:
 
==Referenties==
{{References}}
<references/>
 
{{DEFAULTSORT:Dewulf, Bernard}}