Sindicat Democràtic d'Estudiants de la Universitat de Barcelona: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Link naar doorverwijspagina gerepareerd (Diaspora naar Diaspora (antropologie)), met behulp van pop-ups |
k redactie |
||
Regel 14:
| slogan =
| website = [http://caputxinada45anys.wordpress.com/category/informacio-de-les-jornades/ 45ste verjaardag van de oprichting]
}}Het '''Sindicat Democràtic d'Estudiants de la Universitat de Barcelona''' of '''SDEUB''' is een verboden [[democratie|
==Geschiedenis==
De eerste voorlopers van een georganiseerde studentenbeweging dateren van 1820, wanneer studenten en hoogleraren in [[Cervera (gemeente)|Cervera]] hun studiekamers verlaten en een
Alle vrije verenigingen worden verboden en studenten ziijn vanaf 1943 verplicht zich bij de eenheidsvakbond SEU (Sindicado Español Universitario), een afdeling van de [[Falange Española|Falange]] aan te sluiten. Deze organisatie krijgt steeds heftiger kritiek: de organisatie dient duidelijk meer voor sociale controle dan voor het behartigen van de studentenbelangen. Het regime vervangt ze in 1965 door de Asociaciones Profesionales d'Estudiantes (APE) (Beroepsverenigingen voor studenten) waarvoor het in het najaar van 1965 verkiezingen organiseert. De [[studentenbeweging]] zoekt naar middelen om het hoofd te bieden aan de officiële verkiezingen en bereidt de creatie van een eigen van het regime onafhankelijke vakbond voor. De officiële verkiezingen op 25 en 30 oktober 2005 worden geboycot. Ondertussen worden overal discrete vergaderingen georganiseerd om dat statuten en het manifest op te stellen. De twee
Op [[9 maart]] [[1966]] organiseren de studenten, daarin gesteund door democratisch gezinde professoren en een aantal prominenten uit de wereld van kunst en cultuur de stichtingsvergadering van de SDEUB in het [[kapucijnen]][[Klooster (gebouw)|klooster]] van [[Sarrià-Sant Gervasi|Sarrià]]. De plaats was tot voor kort voor de opening geheim gehouden. Ze profiteren daarbij van de [[onschendbaarheid]] waarvan kerkelijke gebouwen sedert het [[concordaat]] tussen de [[Heilige Stoel]] en [[Francisco Franco]] uit 1953 genieten. Sedert het einde van de jaren 1950 en zeker na het [[Tweede Vaticaans Concilie]] waren de betrekkingen tussen het regime en sommige delen van de [[Rooms-katholieke Kerk|kerk]] erg bekoeld. Veel geestelijken en religieuze organisaties steunden discreet het [[verzetsbeweging|verzet]].<ref>Daniele Conversi, ''The Basques, The Catalans, And Spain: Alternative Routes To Nationalist Mobilisation'', University of Nevada Press, 2000, blz. 132 e.v., ISBN 9780874173628</ref>
|