Richard Taylor (natuurkundige): verschil tussen versies

De experimenten die eind 1960 en begin 1970 bij SLAC werden uitgevoerd betrof de verstrooiing van hoogenergetisch elektronenbundels op protonen, deuteronen en zwaardere nuclei. Bij lagere energieën was reeds gevonden dat de elektronen alleen verstrooiden bij lage hoeken. Echter, de SLAC-MIT-experimenten toonden aan dat bij hogere energieën de elektronen verstrooiden bij veel grotere hoeken met enig verlies van energie. Deze diepe, niet-elastische botsingen verschafte het eerste experimentele bewijs dat protonen en neutronen zijn opgebouwd uit puntvormige deeltjes, de up- en downquarks die eerder door [[Murray Gell-Mann]] en andere waren geïntroduceerd op zuiver theoretische gronden. Deze experimenten leverden ook het eerste bewijs op van het bestaan van [[gluon]]en. Voor dit werk ontving Taylor, samen met Friedman en Kendall, in 1990 de [[Nobelprijs voor de Natuurkunde]].

 

* {{Bronvermelding anderstalige Wikipedia|taal=en|titel=Richard E. Taylor|oldid=456493841|datum=20111019}}

* {{en}} [http://nobelprize.org/nobel_prizes/physics/laureates/1990/taylor-speech.html Nobel speech] Op Nobelprize.org

}}

{{Navigatie winnaars van de Nobelprijs voor de Natuurkunde}}