Ionisatie: verschil tussen versies

'''Ionisatie ''' is het proces waarbij een [[atoom]] of [[molecuul]] uit ongeladen toestand een [[elektron]] kwijt raaktkwijtraakt of er een bij krijgt; en als gevolg daarvan verandert in een [[ion (deeltje)|ion]]. Een voorbeeldionisatie is hetgeen oplossenspontaan van [[zoutzuur]] (HCl) in [[water]]proces. ZoutzuurHiervoor is oorspronkelijk een overwegend polair covalenteenergie verbindingnodig, maardie door[[ionisatiepotentiaal]] de attractiekrachten van het polaire water zal zoutzuur ioniseren in H⁺ enwordt Cl^-genoemd.

Een [[atoomkern]] of nucleus bevat [[neutron]]en en [[proton (deeltje)|protonen]]. De neutronen zijn neutraal van [[elektrische lading|lading]], de protonen zijn positief geladen. Een kern is daarom positief geladen. Een geheel atoom is echter neutraal, dit komt door de negatief geladen elektronen die zich in [[orbitaal|orbitalen]] rond de kern bevinden. De massa van de elektronen is veel kleiner dan de massa van de protonen of de neutronen, maar er zijn evenveel protonen als elektronen nodig om het atoom neutraal van lading te maken. Een elektron is namelijk precies evenveel negatief als dat een proton positief geladen is. Een atoom krijgt een positieve elektrische lading als die een elektron verliest. Een geladen atoom wordt een ion genoemd, het atoom of molecuul is dan geïoniseerd. Indien de lading van het atoom positief is, dan spreken we over een [[kation]]. Indien ze negatief geladen is spreken we van een [[anion]]. Heeft het atoom twee elektronen verloren dan zeggen we dat het atoom tweemaal geïoniseerd is. Een ionisatie is geen spontaan proces. Hiervoor is energie nodig, die [[Ionisatiepotentiaal|ionisatie-energie]] wordt genoemd.