Steinberg (pianomerk): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix
Regel 1:
'''Steinberg''' is een [[piano (instrument)|piano]]merk, dat door diverse handelaren en bouwers werd en wordt gevoerd.
 
==Verwarring==
Over het merk bestaat veel verwarring. Het merk, de naam ''Steinberg'' is niet afgeleid van een bestaand persoon, maar vermoedelijk gekozen <ref>Net als bijvoorbeeld de merken ''Steingraeber'', ''Steinbach'' en ''Steinweg''</ref> vanwege de gelijkenis met het vermaarde en sinds vele jaren al goed in de markt liggende merk [[Steinway|Steinway & Sons]].
 
Er zijn drie hoofdmerken:
Regel 12:
Het pianofabriekje van Steinberg werd in Berlijn aan de Ost Gubener Straße 42c gesticht op [[16 april]] [[1908]], met een kapitaal van 20.000 Goudmarken. De directeur was pianotechnicus Ignatz Loewy, mede-eigenaar was Georg Schlesinger. Op [[3 oktober]] [[1908]] liet hij het merk ''Steinberg'' registreren, en op [[13 december]] [[1908]] het merk ''Berg-Pianos''.
 
In [[juni]] [[1911]] verhuisden het bedrijf en fabriek naar de Frankfurter Allee 117. Hun reputatie was goed, en er werden veel piano's en vleugels verkocht.
 
Vanaf [[1919]] heeft het bedrijf vestigingen aan de Frankfurter Allee 12 en aan de Cadiner Straße 20, en doet mee aan de voorjaarstentoonstelling in [[Leipzig]]. Het bedrijf vervaardigt dan nog zijn eigen mechaniek.<ref>Veel pianobouwers betrekken hun mechaniek van andere firma's zoals van Renner.</ref>
 
In november [[1929]] koopt het bedrijf de pianofabriek van Reinhold Schröther en die van Fritz Kuhla AG op. Vanaf [[1932]] worden ook concertvleugels gebouwd, waarvan er ook een wordt aangekocht door de Berliner Philharmoniker.
 
Eind [[1936]] moeten Ignatz Loewy en Georg Schlesinger naar [[Engeland]] vluchten wegens het opkomend nationaal-socialisme. Karl Nickel wordt curator van het inmiddels financieel niet zo gezond meer zijnde bedrijf. Op [[8 januari]] [[1937]] is er een bijeenkomst van schuldeisers en op [[12 februari]] [[1937]] wordt het bedrijf failliet verklaard.
 
Er komt echter een doorstart: in [[oktober]] [[1937]] wordt Paul Bogs nieuwe eigenaar. In [[augustus (maand)|augustus]] [[1938]] wordt Gertrud Mohlis curator, en in [[februari]] [[1940]] wordt Bernhard May nieuwe eigenaar. Hij verandert de naam van het bedrijf in zijn eigen naam, en de invloed van Gertrud Möhlis vervalt.
 
De verkoopbrochures laten het volgende zien:
* juli [[1909]]: gepubliceerd in het Duits, Engels en Frans: 12 typen piano's
* september [[1913]]: gepubliceerd in het Duits, Engels, Frans, Italiaans, Spaans: 2 typen vleugels, 17 typen piano's
Regel 29:
* oktober [[1935]]: brochure voor de kleine piano ''"Favorita"''
 
Het boek van Jens-Uwe Witter<ref>Jens-Uwe Witter: ''Das Klavier-Lexikon: Namen und Fabrikate aus dem Klavier-, Orgel- und Harmoniumbau sowie Handel und Service von 1788 - 2000'', Musik-&-Methodik-Verlag Kircheis, 2000. - 967 pagina's. ISBN 3-929501-04-X, 1e editie uit 1998, p. 448 </ref> geeft 1908 ook aan als jaar waarin ''"Steinberg & Co."'' opgericht is. Hij geeft drie pianoserienummers met respectievelijke bouwjaren: serienummer 19104 uit 1920; serienummer 21933 uit 1925; serienummer 24055 uit 20 maart 1930. In de tweede editie <ref>idem, 2e editie uit 2000, p. 712</ref> geeft Wittere ook aan dat er bedrijven in Tottenham (Londen) en Berlijn bestaan, zodat het lijkt of het bedrijf in Engeland is begonnen en hetzelfde jaar naar Duitsland verhuisde. Zonder verdere uitleg wijst hij op namen als ''"Bentley, Rogers & Sons"'' en ''"Steinberg & Gehr, Rogers & Son, Bentley"''.
Hij noemt in de periode 1922–1923 Berlijn, Grimmaische Straße 26 als bedrijfslocatie, en noemt een filiaal in Leipzig dat in 1923 zou hebben bestaan.
 
Regel 35:
Dit is een merk dat door pianohandel ''Gerh. Steinberg Piano's en Vleugels'' uit Blaricum sinds [[1905]] wordt gevoerd. De firma Perzina heeft in de jaren 90 de fabricageafdeling overgekocht, maar bouwt nog steeds onder de naam ''"Gerh. Steinberg"''. Tegenwoordig is Music Brokers International BV eigenaar van het merk. De winkel Gerh. Steinberg bestaat overigens nog steeds, en staat tegenwoordig onder leiding van Cees. J.H. Rinkel, die naast het 'eigen' merk ook andere pianomerken verkoopt.<ref>[http://www.degooischemuziekschool.nl/52-Gerh-Steinberg-Pianos-en-Vleugels.html Over Gerh. Steinberg piano's en vleugels]; info van website Gooische Muziekschool</ref>
 
[[FileBestand:Wilh Steinberg.JPG|thumb|right|Een "Wilh. Steinberg" piano]]
 
==Wilh. Steinberg (ook: Wilhelm Steinberg)==
In 1877 richtte de Eisenberger familie [[Geyer (piano)|Geyer]] het merk Wilh. Steinberg op. In de streek rond Thüringen waren vele bedrijven die onderdelen voor piano's bouwden, en Geyer borduurde op die traditie voort door handgebouwde instrumenten te vervaardigen onder de merknaam ''"Wilh. Steinberg"''.
 
Het bedrijf overleefde twee wereldoorlogen en de DDR-tijd zonder onteigeningen, en bouwt nog steeds circa 1000 piano's en vleugels per jaar vanuit de fabriek in Eisenberg. Anno 2011 worden nog drie typen piano's en vleugels gebouwd:
Regel 45:
* De budget-segmentserie "P" (Premium), waarin veel onderdelen uit Azië zijn verwerkt.<ref>[http://www.orimex.nl/wilh-steinberg Over Wilh. Steinberg]</ref>
 
{{Appendix|2=
{{bron|bronvermelding={{references}}}}
{{References}}
}}
 
[[Categorie:Pianobouwer]]