Driedaagse Zeeslag: verschil tussen versies

{{Infobox militair conflict

| portaal = Marine

}}

 

== Achtergrond ==

 

Dit veranderde toen de Parlementaire legers uiteindelijk de Royalisten beslissend versloegen bij de [[Slag bij Worcester]], waarmee de burgeroorlog feitelijk beëindigd was. Toen Cromwell daarna echt als staatshoofd kon optreden was één van zijn populaire maatregelen de [[Engelse Scheepvaartwetten|Navigation Act van 1651]] die wettelijk vastlegde dat alle goederen bestemd voor Engelse havens uitsluitend door Engelse schepen ingebracht mochten worden. Dit was een enorme slag voor de Nederlandse handelsbelangen, ook omdat ze hierdoor werden uitgesloten van de handel met de Engelse kolonies in Amerika en elders.

Tijdens de eerste dagen van februari [[1653]] werd een uitgaand konvooi van handelsschepen door Tromp geëscorteerd door het Kanaal op weg naar de Atlantische Oceaan. Hij maakte daarna aanstalten om weer naar de thuishaven terug te keren, maar ankerde eerst buiten [[La Rochelle (Charente-Maritime)|La Rochelle]] voor reparaties en bevoorrading, en om te wachten op een retourvloot die er vanaf de Oceaan aan zou komen. Hij probeerde op [[20 februari]] te vertrekken met 152 koopvaarders onder zijn hoede, maar werd drie dagen lang tegengehouden door harde wind en ruwe zee. Op [[24 februari]] lukte het om met de logge koopvaarders uit te lopen, en vier dagen later naderde hij het gebied bij Portland. Daar kreeg hij Blakes vloot in zicht die ten zuiden van hem lag. Hoewel hij de [[Lijzijde|lij]] had, probeerde Blake met een dertigtal zwaardere schepen naar links zwenkend te naderen om Tromp de pas af te snijden. Dit gaf Tromp de gelegenheid die met een numerieke overmacht te overmeesteren en hij ging onmiddellijk met al zijn vier eskaders over tot de aanval, ook omdat hij een gunstige noordwestenwind in de zeilen had.

 

 

Ondertussen was [[Michiel de Ruyter|De Ruyter]] op de ''Witte Lam'' er in geslaagd om de zware schepen van de Engelse achterhoede onder [[William Penn]] aan te vallen en ging hij de strijd aan met het grootste schip dat hij daar kon vinden, ''Prosperity of London'' of ''Prosperous''. De eerste poging om te enteren mislukte, maar bij de tweede poging werd het Engelse schip tot overgave gedwongen. Bij pogingen om het schip te heroveren werd De Ruyter op verschillende momenten geheel omsingeld, maar na een intense strijd wist hij uit die omsingeling te komen. De Ruyters eskader bracht verder de ''Sampson'' tot zinken en veroverde de ''Assistance'', het vlaggenschip van ''Rear-Admiral'' van het achterhoede-eskader van de Blauwe Vlag [[John Bourne]] en de ''Oak''. Alleen de ''Assistance'' kon echter behouden blijven. De ''Witte Lam'' raakte al zijn masten kwijt en moest gesleept worden door de ''Salamander'' van kapitein Jan Christoffelsz Duijm. De Ruyter werd bijgestaan door het eskader van [[Pieter Florisse]] op de ''Stad Monnickendam''. Admiraal [[John Lawson]], in de oostelijkste positie, lukte het om het eskader van [[Johan Evertsen (1600-1666)|Johan Evertsen]] op de ''Hollandia'' af te slaan en ontzette toen Blake en Penn. Later stortte de hoofdmassa van Engelse schepen met [[George Monck]] zich vanuit het zuidoosten in het strijdgewoel en de Nederlanders moesten terugvallen, nu ze hun numerieke overwicht kwijt waren.

De Engelse admiraal [[Robert Blake (admiraal)|Robert Blake]] moest enige tijd aan land herstellen van zijn beenwond maar herstelde daarvan nooit helemaal. Hij gebruikte zijn tijd echter goed en schreef zijn ''Sailing instructions'' en ''Fighting Instructions'', twee [[handboek]]en die de tactieken op zee voor twee eeuwen zouden bepalen.

 

}}