Akte van Seclusie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
BotteHarry (overleg | bijdragen)
k tekstcorrectie
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix
Regel 1:
De '''Akte van Seclusie''' is een geheime clausule bij het [[Eerste Vrede van Westminster|Verdrag van Westminster]] ([[1654]]) waarin de Staten van Holland beloofden de destijds vierjarige [[Willem III van Oranje-Nassau|Willem III]], prins van Oranje, nooit tot [[stadhouder]] aan te stellen — of toe te staan dat een andere provincie dat wel zou doen. De belangrijkste ondersteuners van deze geheime Akte waren [[Johan de Witt]], [[Cornelis de Graeff (1599-1664)|Cornelis de Graeff]], [[Jacob van Wassenaer Obdam]] en [[Joan Wolfert van Brederode]].<ref>[http://books.google.at/books?id=q-ptynW7lBEC&pg=PA891&lpg=PA891&dq=1672+hollandse++regenten&source=bl&ots=zGj-UcYnT6&sig=CP7VaCyG1T6_O2UKc_4UKPbPxXo&hl=de&ei=V-ybSvzrIY2NjAfS3IzbDQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=5#v=snippet&q=de%20graeff&f=false Google: De Republiek: 1477-1806, van J.I. Israel]</ref>
 
Toen [[Karel II van Engeland]] in 1660 het koningschap in zijn land herstelde ([[Restauratie (Engeland)|Engelse Restauratie]]), verklaarden de Staten-Generaal dat hierdoor de Akte van Seclusie zijn gelding had verloren omdat deze was gesloten met de nu verdwenen [[Engelse Gemenebest|Commonwealth]].
 
==Achtergrond==
Regel 10:
De Witt wist de geheime clausule met heel veel moeite door de [[Staten-Generaal van de Nederlanden|Staten-Generaal]] te loodsen. Volgens hem was de clausule een eis van [[Oliver Cromwell]]. Toen de Akte van Seclusie later bekend raakte, werd algemeen aangenomen dat De Witt er zelf achter zat. In de [[Deductie van Johan de Witt]] verdedigt hij zich tegen de beschuldigingen die geuit werden naar aanleiding van de Akte van Seclusie. Wetenschappelijk onderzoek van zijn geheime correspondentie leek op het eind van de 19e eeuw zijn onschuld aan te tonen. Tegenwoordig zijn de meningen weer verdeeld omdat het inzicht is doorgedrongen dat De Witt ook deze geschriften gemanipuleerd kan hebben, uit angst dat ze in verkeerde handen zouden vallen. Hij was zelden spontaan in zijn schrijven en spreken.
 
Het meest complete beeld van deze episode in de Vaderlandse Geschiedenis geeft de 17e-eeuwse historicus [[Lieuwe van Aitzema]].
 
{{Appendix|2=
{{Bron|bronvermelding=
{{referencesReferences}}
}}