Reinoud van Châtillon: verschil tussen versies

 

== Plundertochten ==

 

Eén van zijn eerste daden was het opzij zetten van de Grieks patriarch van Antiochië, [[Amalrik van Limoges]], die de bestuurszaken op zich had genomen na de dood van Constantia's eerste echtgenoot. Na wreed mishandeld te zijn, vluchtte Amalrik naar het hof van keizer [[Manuel I van Byzantium]]. Rond 1154 sluit Reinoud een alliantie met de Armeense prins [[Thoros II van Armenië|Thoros II]], en samen plunderen en verwoesten ze in de loop van [[1156]] het eiland [[Cyprus]], met de bedoeling om de Byzantijnse keizer te provoceren. Het was één van de grootste bloedbaden van de 12de eeuw, en het leverde Reinoud een hatelijke reputatie op, omdat hij al tot tweemaal toe mensen van zijn eigen geloof hardhandig aanpakte. Manuel was woedend, maar kwam door andere prioriteiten, niet onmiddellijk tussenbeide. Reinoud keerde naar Antiochië terug en verdedigde de hoofdstad tegen de aanvallen van de moslimleider [[Nur ad-Din]]. Het is nooit tot een treffen gekomen tussen de kruisvaarders en Manuel. Door bemiddeling tussen [[Boudewijn III van Jeruzalem]] en de keizer, koos Reinoud voor onderdanigheid. In [[1159]] ging hij met een steen rond zijn nek op zijn knieën voor de keizer. Dat gebeurde in [[Mamistra]]. De vernederde Reinoud moest daarop de keizer in Antiochië als zijn heer en meester binnenlaten in een grote show, waarin Manuels macht op alle mogelijke manieren werd opgehemeld.

Intussen deden er zich opvolgingsproblemen voor in Jeruzalem. Na de dood van de jonge [[Boudewijn V van Jeruzalem]], waren de kruisvaarders verdeeld in twee kampen. Reinoud ondersteunde [[Sibylla van Jeruzalem]], de echtgenote van [[Guy de Lusignan]], en het is ook Sibylla die tot koningin van Jeruzalem gekroond werd in [[1186]]. Wederom trok Reinoud zich niets aan van een vierjarige wapenstilstand die [[Raymond III van Tripoli]] als regent voor Boudewijn V had gesloten met Saladin. Eind [[1186]] trok een grote karavaan uit [[Caïro (stad)|Caïro]] door het gebied van Reinoud. Omdat deze zich beschermd dachten door de wapenstilstand hadden ze slechts een kleine verdediging meegenomen. Reinoud overviel de karavaan, en nam de handelaren mee naar Kerak. De woedende Saladin hield zich nog altijd aan het verdrag en verzocht Guy om vrijlating van de handelaren en een vergoeding van de verliezen. Guy beval Reinoud te doen wat Saladin verzocht, maar Reinoud sloeg het bevel in de wind. Saladin had nu geen reden meer om zich aan de wapenstilstand te houden.

 

 

De tegenstander van Guy, Raymond, die [[Isabella van Jeruzalem]] ondersteunde, riep de hulp in van Saladin. Anderen, zoals Reinouds stiefzoon, [[Bohemund III van Antiochië]] verzekerden Saladin dat ze zich aan het verdrag wilden houden. Saladin kon zich natuurlijk geen betere kans inbeelden om Jeruzalem in te nemen, en vestigde zich in Tiberias, dat aan Raymond toebehoorde. Reinoud werd gevangengenomen door Saladin na de befaamde [[Slag van Hattin]] (4 juli 1187), samen met Guy de Lusignan. In die slag werd het christenleger volledig in de pan gehakt en kort daarop viel [[Jeruzalem]] in handen van de moslims. Saladin was Reinouds daden niet vergeten, en onthoofdde hem met zijn eigen zwaard dezelfde dag nog.

* Steve Runciman - ''Geschiedenis van de Kruistochten'' volume II (1952)

 

{{References}}

}}