Sozialistische Einheitspartei Deutschlands: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Koosg (overleg | bijdragen)
Koosg (overleg | bijdragen)
Regel 60:
 
==Einde van de SED==
ErEind jaren tachtig ontstond er veel onvrede over het beleid van de SED in de DDR. Tijdens de herdenking van de moord op [[Rosa Luxemburg]] en [[Karl Liebknecht]] in [[januari]] [[1988]] hielden dissidenten een alternatieve herdenkingstocht waar zij er - terecht - op wezen dat [[Rosa Luxemburg]] een voorstander was van de [[vrijheid van meningsuiting]]. In [[1989]], vooral sinds de zomer van dat jaar, namen de demonstraties tegen het regime toe en riep men om liberalisering. Pas in [[oktober]] [[1989]], toen [[Egon Krenz]] aan de macht kwam, vonden er grote interne hervormingen plaats, waaronder de opname van hervormingsgezinde communisten in het Centraal Comité en het Politbureau van de partij. Het Politbureau van de partij nam begin [[november]] [[1989]] een liberale reiswet aan die het burgers in de DDR mogelijk maakte om met een paspoort naar West-Duitsland te reizen. Tijdens de beroemde persconferentie op [[9 november]] [[1989]] van [[Günter Schabowski]] (Politbureaulid en secretaris van het Centraal Comité voor relaties met de pers) met de nationale en internationale pers maakte Schabowski de nieuwe reiswet bekend maar verzuimde te vertellen dat deze de volgende dag pas in zou gaan. VelenVeel Oost-Berlijners, die de persconferentie live op tv hadden gevolgd, trokken daaropdadelijk naar de grensovergangen en wisten voor elkaar te krijgen dat de grenswachten de grenzen openden. De partijleiding besefte nu dat zij de greep op de massa verloor en dat er, wilde men dat de SED en de DDR bleven bestaan er, grootscheepse hervormingen moesten worden doorgevoerd. Op [[18 november]] werd de hervormingsgezinde communist [[Hans Modrow]] premier van een hervormingskabinet en op [[6 december]] trad Egon Krenz af als secretaris-generaal van de SED en als staatshoofd van de DDR.
 
===SED/PDS===
Tussen [[november]] en [[december]] [[1989]] zegden ruim 600.000 SED'ers hun lidmaatschap op.
Op [[8 december]] [[1989]] vond er een bijzonder partijcongres plaats bestaande uit 2753 gedelegeerden. Tijdens het congres bleek al snel dat er veel belangrijke beslissingen moesten worden genomen over de hervorming van de partij. Het congres werd daarom uitgesmeerd over 2 sessies<ref>[''The Fall of the GDR'', door David Childs pagina 106]</ref>. De tweede sessie van het congres vond plaats op [[16 december|16]] en [[17 december]]. Het Centraal Comité en het Politbureau werden afgeschaft en vervangen door een gewoon partijbestuur ''(Parteivorstand)'' en de hervormingsgezinde [[Gregor Gysi]] werd tot voorzitter van de partij gekozen. Vroegere partijprominenten, waaronder [[Erich Honecker]], [[Erich Mielke]] (hoofd van de [[Stasi]]), [[Günter Mittag]], [[Egon Krenz]] en [[Harry Tisch]] (hoofd van de vakbond [[FDGB]]) werden uit de partij gestoten. Een naamswijziging vond plaats in '''SED/PDS''' (SED/[[Partei des Demokratischen Sozialismus]]) engaf eenuitdrukking aan de koersverandering, maar toen was het te laat: Men zegde nog steeds massaalmassal het lidmaatschappenlidmaatschap op. Men besloot in [[februari]] [[1990]] de naam van de SED te wijzigen in '''[[Partei des Demokratischen Sozialismus]]'''. Bij de verkiezingen van [[maart]] [[1990]] voor de Volkskammer (Oost-Duitse parlement) behaalde de PDS maar 16.3% van de stemmen.
 
'''Enkele voorname SED-politici:'''