Hay-Herrán-verdrag: verschil tussen versies

Het '''Hay–Herrán Verdrag''' werd getekend op 22 januari 1903 door de AmerikaaneAmerikaanse minister van Buitenlandse zaken [[John Hay]] en [[Tomás Herrán]], een diplomaat van [[Colombia]]. In het verdrag wardenwerden de zaken geregeld met betrekking tot de aanleg van een kanaal door [[Panama (land)|Panama]]. De [[Verenigde Staten]] hebben het verdrag [[Ratificatie|geratificeerd]], maar de senaat van Colombia wees het unaniem af. Door de afwijzing werd de afscheiding van [[Panama (land)|Panama]] van [[Groot-Colombia]] onvermijdelijk.

Na het faillisementfaillissement in 1988 van de Franse maatschappij, ''Compagnie Universelle du Canal Interocéanique'', om een kanaal door Panama te graven, ondernamen de [[Curator (juridisch)|curatoren]] pogingen de bezittingen van de oude ''Compagnie'' te verkopen. De waarde van het materieel in Panama, inclusief de [[Panamaspoorweg]], werd destijds geschat op ongeveer $ 100 miljoen<ref name=WARD>''Ward'': Het Panamakanaal, p. 27-34]</ref>. De Amerikanen hadden aanvankelijk geen belangstelling, maar na de dood van president [[William McKinley]] nam de interesse sterk toe. Zijn opvolger, [[Theodore Roosevelt]], zag een belangrijke rol voor de Amerikaanse marine en een kanaal door Panama zou de positie van de Verenigde Staten op zee versterken.

In 1902 werd, na een uitvoerige discussie in de Amerikaanse senaat en huis van afgevaardigden, een keuze gemaakt uit twee voorstellen voor een kanaal van de [[Atlantische Oceaan]] naar de [[Grote Oceaan]] <ref name=WARD/>. Het voorstel om een kanaal door [[Nicaragua]] te bouwen viel af. Deze zogenaamde Panama-wet machtigde de Amerikaanse regering om met Colombia te onderhandelen over de voorwaarden om een kanaal door Panama aan te leggen<ref name=WARD/>. Van de Colombiaanse zijde werden de onderhandeling gevoerd door Tomás Herrán, een zestig jaar oude carriere diplomaatcarrièrediplomaat.

Eind 1902 begonnen de onderhandelingen. Er waren twee belangrijke zaken die geregeld mostenmoesten worden, namelijk: Groot-Colombia weigerde de [[Concessie (vergunning)|concessie]], die aan de Franse maatschappij was verstrekt en volgens plan door de Amerikanen zou worden overgenomen, zonder betaling over te dragen<ref name=WARD/>. De Amerikanen verlangden verder een hoge mate van [[soevereiniteit]] over de kanaalzone die de Colombianen niet wilden toestaan. Eerder hadden de [[Verenigde Staten]] militairen aan land gezet om de Panamaspoorweg te verdedigen en dit was duidelijk bij de Colombianen verkeerd gevallen.

De Verenigde Staten ratificeerden het verdagverdrag onmiddelijkonmiddellijk, maar in Colombia was de senaat fel tegen. Niet allen de overdracht van soevereiniteit, maar ook het lage bedrag voor de pacht van zoveel land werd als onvoldoende beschouwd. De Amerikanen waren gefrustreerd en lieten doorschemeren dat de afscheiding van Panama van [[Groot-Colombia]] een mogelijkheid was indien het verdrag niet zou worden [[Ratificatie|geratificeerd]]. Ondanks dit dreigement verwierp de Colombiaanse senaat op 12 augustus 1903 unaniem het Hay-Herrán verdrag<ref name=WARD/>.