Alemannen: verschil tussen versies

Een deel van de Sueven werd door [[Longobarden]], [[Bourgondiërs]] en anderen naar het westen gedrongen en in 213 n.C., ten tijde van keizer [[Caracalla]], voor het eerst in Zuidwest-Duitsland gesignaleerd onder de naam Alemannen. Daar oefenden zij druk uit op de Germaanse [[Limes (Romeinse Rijk)|limes]], maar werden door Caracalla tot staan gebracht. Na een mislukte doorbraak in 233-234 konden de Alemannen in 259-260 wederom het Romeinse Rijk binnendringen. Ditmaal was de politieke chaos in het [[Romeinse Rijk]] zodanig dat er verdergaande penetraties volgden. Er vonden invallen plaats naar Gallië en vanaf 268 ook naar Italië. Diverse keizers voerden veldtochten tegen de Alemannen met wisselend succes. Er vonden veldslagen plaats bij [[Augsburg (stad)|Augsburg]], het [[slag bij het Gardameer|Gardameer]], [[Slag bij Placentia (271)|Piacenza]], [[slag bij Fano|Fano]] en [[Slag bij Pavia (271)|Pavia]]. In die periode ging de Germaanse[[Agri limesdecumates|Agri definitiefDecumates]], verloren en de Alemannen vestigden zich in heteen gebied achter de Germaanse limes tussen [[Rijn]], [[Main]] en [[Neckar]], dedefinitief [[Agriverloren decumates|Agrivoor Decumates]]het Romeinse Rijk. De Alemannen vestigden zich in dit vrij gekomen gebied. Eind [[3e eeuw]] consolideerde zich de toestand aan de grens: Romeinse tegenoffensieven bleven zonder verder resultaat en de linie van de Boven-Rijn werd als nieuwe grens van het rijk versterkt.