Eeneiige tweeling: verschil tussen versies

In ruim 20% van de gevallen heeft een monozygote tweeling een dichoriale [[placenta]]. Dit wil zeggen dat elke baby zijn of haar eigen placenta deel heeft. Dichoriniciteit betekent een betere prognose voor de tweeling. Het is afhankelijk van het tijdstip van de splitsing van de tweeling hoe de placenta en de [[vruchtzak]] er uit gaan zien. Ongeveer een derde van de monozygote tweelingen splitst zich voor de vierde of vijfde dag. In dit geval ontstaat een dichoriale diamniotische tweeling (net zoals bij alle twee-eiige tweelingen het geval is). Wanneer de splitsing tussen de vierde en tiende dag plaatsvindt ontstaat een monochoriale diamniotische tweeling (het meest voorkomend). Dit wil zeggen: een tweeling die één placenta deelt maar de kinderen bevinden zich in aparte vruchtzakken (diamniotisch; twee vruchtzakken). Een splitsing na de tiende dag is zeldzaam en resulteert ook in één gemeenschappelijk placenta en één vruchtzak. In extreme gevallen zijn de kinderen deels vergroeid, ook wel bekend als [[Siamese tweeling]].