Julius Caesar: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
BenTels (overleg | bijdragen)
k Layout
CharlesS (overleg | bijdragen)
=Carrière=
Regel 21:
Hierna wil hij zich nog meer bewijzen in de lokale Romeinse politiek. In [[59 v. Chr.]] zijn er [[consulaat (Romeinse Rijk)|consul]]verkiezingen in [[Rome]]. Om sterk te staan stapt hij reeds in [[60 v. Chr.]] in een zogenaamd [[Eerste Triumviraat|triumviraat]] (driemanschap) met de beroemde generaal [[Pompeius]] en de steenrijke [[Crassus]]. Op die manier verzekert hij zich van een stevige militaire en financiële basis. Hij wordt als [[consulaat (Romeinse Rijk)|consul]] van Rome verkozen voor de volkspartij.
 
In [[58 v. Chr.]] wordt Caesar stadhouder van [[Gallia]]. Zijn opdracht is om heel [[Gallia]] te onderwerpen. In [[57 v. Chr.]] slaagt hij hierin. Overigens blijft het nooit echt rustig in deze Romeinse provincie: nog tot ongeveer [[5052 v. Chr.]] komen de Gallische stammen steeds opnieuw in opstand, maar dan weet Caesar in een beslissende slag bij [[Alesia]] de Gallische leider [[Vercingetorix]] te verslaan en Gallië voorgoed in te lijven. Caesar maakt - zoals alle legergeneraals moesten doen - op een zeer ambtelijke en zakelijke wijze verslag op van zijn oorlogscampagne onder de titel <b>Commentarii [[De Bello Gallico|de bello gallico]]</b> (<i>notities over de Gallische oorlogen</i>).
 
In [[55 v. Chr]] doet Caesar een poging tot een invasie van [[Engeland]] met twee legioenen en een honderdtal schepen. Hij gaat aan land, maar ontmoet hevige tegenstand. Diverse stormen teisteren de vloot, zodat de Romeinse cavalerie zich niet bij hem kan voegen. Na veel tegenslagen wordt de onderneming afgeblazen. Een tweede poging in het volgende jaar is meer succesvol. Caesar maakt verkenningstochten, komt tot waar nu Londen ligt, maar vertrekt weer, met familieleden van stamhoofden als gijzelaars in zijn gevolg. Pas onder keizer [[Claudius]] zullen de Romeinen terugkeren, nu om er enkele eeuwen te blijven.