Princeps senatus: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 9:
Om te voorkomen dat een ''princeps senatus'' niet te machtig werd, werd hij bij te grote machtsopbouw geïsoleerd. Toen er echter twee mannen aanspraak maakten op de titel van ''princeps senatus'' ([[Gnaius Pompeius Magnus maior]] en [[Gaius Iulius Caesar]]) en deze ook effectief hun invloed lieten gelden, wist de senaat niet meer van welk hout pijlen te maken. Toen beide rivalen, die naar aloude Romeinse traditie politiek "geïsoleerd" werden, zich naar elkaar richten en het [[Eeste Triumviraat]] vormden, werd hiermee het begin van het einde van de Romeinse republiek ingezet.
 
Aan het eind van de [[Romeinse republiek]] leverde de familie van de Iulii Caesares voortaan de ''princeps senatus''. Over het algemeen werd de Romeinse keizer nu ''princeps senatus''. Desalnietemin, tijdens de [[Romeinse crisis van de 3e eeuw|crisis van de 3e eeuw]], hielden anderen dan de keizer deze titel: de toekomstige keizer [[Valerianus I]] hield de titel in 238, gedurende de regeringen van [[Maximinus Thrax]] en [[Gordianus I]].
 
=== Onvolledige lijst van ''principes senatus''===