Beau Sancy: verschil tussen versies

De '''Beau Sancy''' ([[Nederlands]]: ''Mooie Sancy'') of '''Petit Sancy''' (Nederlands: ''Kleine Sancy'') is een historische, peervormig geslepen, kleurloze [[diamant]] van 34,98<ref name="NRC">NRC Handelsblad 16 mei 2012</ref> [[karaat]] (6,8 [[Gram (eenheid)|gram]]). De steen is 22,3 millimeter hoog en 19,5 millimeter breed.<ref name="NRC"/> De diamant was meer dan vier eeuwen eigendom van verschillende [[Vorstenhuis|vorstenhuizen]]. In 2012 kwam hij in handen van een [[Anoniem|anonieme]] eigenaar. De beau sancy is een andere diamant dan de sancy diamant, een steen van 55,23 karaat.

De Beau Sancy werd waarschijnlijk tussen 1475 en 1590 gedolven in de mijnen van [[Golkonda]] in India.<ref name="NRC"/> De steen werd in de 16e eeuw gekocht door de heer van [[Sancy (Meurthe-et-Moselle)|Sancy]], Nicolas de Harlay. Hij was toentertijd de [[Frankrijk|Franse]] [[ambassadeur]] bij de [[Sultan (rang)|sultan]] van India.<ref>Volgens een artikel in NRC Handelsblad van 16 mei 2012 kocht Nicolas de Harlay de diamant in Constantinopel.</ref> De ambassadeur verkocht de steen in [[1604]] aan koning [[Hendrik IV van Frankrijk|Hendrik IV]] van Frankrijk. De koning schonk de edelsteen aan zijn vrouw [[Maria de' Medici]]. Toen de Hendrik IV in 1610 stierf en Maria [[Regent (bestuurder)|regentes]] werd, droeg zij de edelsteen tijdens het kroningsfeest in haar [[Kroon (hoofddeksel)|kroon]]. Maria verkocht de steen later voor 80.000 [[Nederlandse gulden|gulden]] aan de [[Koninkrijk der Nederlanden|Nederlandse]] [[stadhouder]] [[Frederik Hendrik van Oranje|Frederik Hendrik van Oranje]].

Na de dood van de kleinzoon van Frederik Hendrik, de kinderloze koning-stadhouder [[Willem III van Oranje|Willem III]], in 1702 ging de diamant naar zijndiens neef koning [[Frederik I van Pruisen|Frederik I]] van Pruisen. Frederik I liet de edelsteen in de [[Pruisen|Pruisische]] koningskroon zetten. De zoon van Frederik I, [[Frederik Willem I van Pruisen|Frederik Willem I]] van Pruisen, liet hem hier weer uithalen en gaf de steen aan zijn vrouw. Zij droeg de diamant bij bijzondere gelegenheden. De koninklijke familie van Pruisen, en vanaf 1870 ook van het [[Duitse Rijk (1870-1918)|Duitse Rijk]], bleef de steen zo gebruiken.

Bij de vlucht van keizer [[Wilhelm II van Duitsland|Wilhelm II]] in 1918 naar Nederland aan het eind van de Eerste Wereldoorlog, bleef de diamant achter in Duitsland. In 2012 bood prins [[Georg Friedrich van Pruisen|Georg Friedrich van Pruisen]]<ref>Georg Friedrich (1976) was een achter-achter-kleinzoon van keizer Wilhelm II.</ref> de diamant aan bij het veilinghuis [[Sotheby's]] in Geneve. Daar ging de edelsteen voor 9,7 miljoen [[Amerikaanse dollar]] (op dat moment 7,6 miljoen [[euro]]) naar een anonieme bieder. De prins verkocht de diamant omdat hij in geldnood zat.