Cambrai: verschil tussen versies

Het Frankische rijk raakte na de dood van [[Lodewijk de Vrome]] verdeeld en bij het [[Verdrag van Verdun]] werd Kamerijk in [[843]] onderdeel van het zgn. [[Middenrijk]] of [[Lotharingen (Frankrijk)|Lotharingen]]. In [[870]] kwam het door het [[Verdrag van Meerssen]] (870) bij het Oost-Frankische Rijk, het latere [[Heilige Roomse Rijk (Duitse Rijk)]]. In dit oostelijke rijk ontwikkelde zich een stelsel waarbij kerkelijke waardigheidsbekleders wereldlijke macht kregen uit handen van de keizer. Zo gaven de Duitse keizers de bisschop van Kamerijk in [[947]] de wereldlijke (grafelijke) macht over de stad Kamerijk en in [[1007]] ook over het Kamerijkse. Hierdoor ontstond een tweeslachtige situatie: de graaf-bisschop van Kamerijk was politiek een [[vazal]] van de Duitse keizer, terwijl hij kerkelijk ondergeschikt was aan de [[aartsbisschop]] van Reims was, die traditioneel de Franse koningen zalfde. Tegelijk vormde het bisdom Kamerijk een personele unie met het bisdom Atrecht (tot de 11e eeuw), dat tot het Franse koninkrijk behoorde. De relatie tussen de graaf-bisschop en de stedelingen van Kamerijk was vaak gespannen. Door de [[investituurstrijd]] raakte het bisschopsambt verzwakt en konden de burgers in [[1077]] gemeentelijke privileges van hun graaf-bisschop afdwingen, die Kamerijk tot een van de oudste stadsgemeenten van Noord-Frankrijk maakten. Aan het begin van de [[13e eeuw]] zou de graaf-bisschop zijn greep op de stad opnieuw versterken, wat herhaaldelijk tot confrontaties en financiële crises leidde.

Voor de middeleeuwse economie was vooral de [[textiel]]productie van belang, alsook de handel in [[graan]]. Als bisschopszetel kende de stad haar hoogtepunt in de [[11e eeuw]], maar ze groeide daarna nauwelijks nog en kende niet de demografische en stedelijke ontwikkeling van de noordelijker steden in [[Graafschap Vlaanderen|Vlaanderen]] en [[Graafschap Henegouwen|henegouwen]].

Aan het einde van de middeleeuwen kwam de stad steeds sterker onder invloed van de [[Bourgondische tijd|Bourgondische hertogen]], die door hun expansiepolitiek de stad territoriaal haast omsingelden. In [[1543]] voegde [[Karel V van het Heilige Roomse Rijk|Karel V]] de stad bij de Habsburgse Nederlanden. Hij liet aan de rand van de stad een nog bestaande [[citadel (bouwwerk)|citadel]] bouwen, op de heuvel waar vroeger de Sint-Goriksabdij stond, om de stad tegen de dreiging vanuit Frankrijk te verdedigen. In [[1559]] werd de kerkelijke indeling in de Nederlanden hertekend (als een maatregel van de katholieke [[Contrareformatie|contra-reformatorischecontrareformatorische]] politiek na het [[Concilie van Trente]]) en Kamerijk werd de zetel van een aartsbisschop.

Tijdens de expansieoorlogen van [[Lodewijk XIV]] werd Kamerijk belegerd en ingenomen. De [[Vrede van Nijmegen]] in [[1678]] maakte de stad definitief een deel van Frankrijk en tegelijk verloor de bisschopaartsbisschop zijn graaflijkewereldlijkelijke macht.