Abdij van Sankt Gallen: verschil tussen versies

De [[Benedictijnen|Benedictijnerbenedictijner]] abdij van Sankt Gallen is een voorbeeld van een [[karolingisch]] [[klooster (gebouw)|klooster]]. Het was vanaf de 8e eeuw tot aan de secularisatie in [[1805]] een van de belangrijkste kloosters in Europa. Zijn [[Bibliotheek (algemeen)|bibliotheek]] is een van de grootste en oudste van de wereld en bevat onschatbare [[handschrift (document)|manuscripten]] zoals de oudste architectonische tekening op [[perkament]] uit 820. Van [[1755]] tot [[1768]] is het klooster herbouwd in [[barokke architectuur|barokke]] stijl.

Het grondbezit van het klooster werd voortdurend uitgebreid, onder andere via schenkingen. De abten bezaten de wereldlijke macht over een aanzienlijk deel van oostelijk Zwitserland. Ook de [[heerlijkheid Neuravensburg]] in het huidige [[Baden-Württemberg]] behoorde tot het wereldlijk gebied. In 1468 werd het [[graafschap Toggenburg]] gekocht van de vrijheren van Raron. Dit gebied vormde een aaneengesloten geheel met oude abdijvorstendom. Het klooster kreeg dor zijn wereldlijk gebied telkens weer te maken met machtsstrijd, onder andere met de [[Habsburg]]ers. De neergang van de kloostervoogdij werd duidelijk toen het kanton [[Appenzell (kanton)|Appenzell]] zich vrij vocht van de heerschappij van het klooster. Tijdens de [[Reformatie]] in [[1527]] werd de abt afgezet en de macht van het klooster over het gebied afgenomen. Na de nederlaag van de reformatoren in [[1531]] werd het klooster weer hersteld. Geleidelijk kregen de heersende abten weer meer macht en zorgden voor een algehele terugkeer naar het rooms-katholieke geloof. Na de [[Franse Revolutie]] in [[1798]] en de [[Helvetische Republiek]] was het in [[1805]] in sanktSankt Gallen definitief voorbij met de uitoefening van wereldlijke macht door de [[Rooms-katholieke Kerk]].