In de [[West-Bondsrepubliek Duitsland (1949-1990)|Bondsrepubliek]] bleven de veroordelingen van het Volksgerichtshof hun rechtsgeldigheid behouden. In [[1956]] kregen de rechters van het Volksgerichthof het ''rechtersprivilege'' wat inhield dat deze rechters niet veroordeeld konden worden voor hun werkzaamheden voor het Volksgerichtshof, mits zij zich gehouden hadden aan het destijds geldende recht. Twee processen tegen voormalige rechters van het Volksgerichtshof eindigden door de voortijdige dood van de aangeklaagden. Van de ongeveer 570 rechters en openbaar aanklagers werd alleen Ernst Lautz in 1947 tot 10 jaar veroordeeld, waarvan hij 4 jaar uitzat. Vele anderen konden hun carrière in de Bondsrepubliek voortzetten.
