Ralph Craig: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.7.1) (Robot: toegevoegd: sv:Ralph Craig |
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix |
||
Regel 1:
{{Infobox atletiek
| afbeelding = Ralph Craig.jpg
| onderschrift =
| naam = Ralph Cooke Craig
| bijnaam =
| geboortedatum = 21 juni 1889
| geboorteplaats = [[Detroit (Michigan)|Detroit]]
| overlijdensdatum = 21 juli 1972
| overlijdensplaats = [[Lake George]]
| lengte = 1,82 m
| gewicht = 73 kg
| discipline = sprint
| trainer =
| 1etitel = NC4A-kampioen 220 yd 1910
| OS = 1912
| extra =
}}
'''Ralph Cooke Craig''' ([[Detroit (Michigan)|Detroit]], [[21 juni]] [[1889]] - [[Lake George]], [[21 juli]] [[1972]]) was een [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] [[atleet]], die zich had toegelegd op de [[Sprint (atletiek)|sprint]]. Hij werd op dit onderdeel olympisch dubbelkampioen.
Regel 21:
=== Aanvankelijk hordeloper ===
Craig, die aanvankelijk de [[Hordelopen|horden]] als zijn specialiteit had verkozen, werd omgevormd tot sprinter tijdens zijn studie aan de [[universiteit van Michigan]]. In 1910 werd hij IC4A-kampioen<ref>IC4A of ICAAAA staat voor: Intercollegiate Association of Amateur Athletes of America</ref> op de 220 [[Yard|yd]], een prestatie die hij het jaar erop herhaalde.
=== Onverwachte dubbel ===
In 1912 kwalificeerde Craig zich voor de [[Olympische Zomerspelen 1912|Olympische Spelen]] in [[Stockholm]]. Favoriet voor de eindzege op beide sprintnummers was hij echter niet. [[Howard Drew]] was de Amerikaanse kampioen op de 100 yd en [[Alvah Meyer]] op de 220 yd, terwijl [[Don Lippincott]] met 10,6 s in de [[100 meter (atletiek)|100 meter]]series een nieuw [[Lijst van wereldrecords atletiek|wereldrecord]] had gevestigd. Drew raakte echter op de 100 m in zijn halve finale geblesseerd en moest hierdoor de finale laten schieten.<ref name="Die Geschichte">Uit ''Die Geschichte der olympischen Leichtathletik - Band 1: 1896-1936'' door Ekkerhard zur Megede, bron: zie hierboven</ref> Nadat de [[Duitsland|Duitser]] [[Richard Rau]] niet minder dan acht valse starts had veroorzaakt (de diskwalificatieregel na twee valse starts bestond toen nog niet), bleek Craig bij de negende poging van alle finalisten zijn zenuwen het beste in bedwang te hebben gehouden en won de race in 10,8, terwijl Lippincott ook Meyer nog voor zich moest dulden.<ref name="Die Geschichte"/> Een volledig Amerikaans erepodium dus, maar in een andere volgorde dan van tevoren was gedacht.
Op de [[200 meter (atletiek)|200 m]] werd Meyer in zijn halve finale door Lippincott van een finaleplaats afgehouden. In die finale was het opnieuw Craig, die 80 meter voor de finish onweerstaanbaar naar voren stormde en Lippincott met ééntiende seconde versloeg.<ref name="Die Geschichte"/> Hiermee veroverde hij zijn tweede gouden sprintmedaille en evenaarde hij de prestatie van zijn landgenoot [[Archie Hahn]], acht jaar eerder op de [[Olympische Zomerspelen 1904|Olympische Spelen van St Louis]].<br />Craig maakte geen deel uit van de Amerikaanse [[4 x 100 meter estafette|4 x 100 m estafetteploeg]], die trouwens de finale niet haalde. In de halve finale werd het team vanwege een foutieve wissel gediskwalificeerd.<ref name="Die Geschichte"/>
Onmiddellijk na de Spelen van Stockholm stopte Ralph Craig met atletiek en werd in 1913, net als zijn broer Jimmy, een [[American football|American footballer]].
=== Vlaggendrager bij OS in Londen ===
Regel 49:
{{
*Megede, E. zur (1970) ''Die Geschichte der olympischen Leichtathletik - Band 1: 1896-1936'' Verlag Bartels & Wernitz KG
----
{{References}}
----
;Externe link
* {{Link SRO-profiel|id=cr/ralph-craig-1}}
}}
{{Navigatie olympisch kampioen|inhoud=
{{Navigatie olympisch kampioen/atletiek 100m mannen}}
| |||