Congreveraket: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 19:
=== Ontwikkeling ===
De Britten waren in aanraking gekomen met raketwapens tijdens de oorlogen tussen de [[Britse Oost-Indische Compagnie]] en het Indiase koninkrijk [[koninkrijk Mysore|Mysore]]. De Indiërs maakten hierbij gebruik van massale raketwapenaanvallen om infanterietroepen. Bij het begin van het Britse [[Beleg van Srirangapatna (1792)|beleg van Srirangapatna]] in 1792 werden tot wel 2000 raketten tegelijkertijd afgevuurd op de Britse belegeraars.<ref name="Encyclopædia Britannica">"Rocket and missile", ''Encyclopædia Britannica'', 2008</ref>
[[Hyder Ali]], de feitelijke heerser van Mysore, ontwikkelde raketwapens bestaande uit een ijzeren cilinder van ongeveer 20 cm die buskruit bevatte. Dit was een grote verbetering op eerdere raketwapens, die niet van ijzer maar van papier gemaakt werden. De cilinder werd met leren riemen vastgebonden aan een lange stok van [[bamboe]]. De raketten hadden een bereik van ongeveer een kilometer. Op zich zelf hadden de raketten weinig kans om doel te raken, maar door duizenden raketten tegelijkertijd af te vuren konden ze een effectief wapen zijn, vooral tegen [[cavalerie]]troepen.
Regel 25:
Hyder Ali's zoon [[Tipoe Sultan]] ontwikkelde deze technologie verder. Hij schreef een handleiding voor het gebruik van raketwapens, ''Fathul Mujahidin'', die raketeenheden genaamd ''cushoons'' voorschreef, elk bestaande uit 200 man. De handleiding gaf instructies in het bepalen van de juiste lanceringshoek, gebaseerd op de diameter van de cilinder en de afstand van het vijandelijk doel. Ook omschreef hij een orgelachtig apparaat waarmee tot 10 raketten tegelijkertijd afgevuurd konden worden. Sommige raketten waren brandbommen, andere waren gevormd als steekwapens met ijzeren of stalen punten op de bamboestok. Tipoe Sultan vergrootte het aantal reguliere raketwapentroepen van Mysore van 1200 naar 5000.<ref name="Encyclopædia Britannica" />
Bij het Britse [[Beleg van Srirangapatna (1799)|beleg van Srirangapatna]] in 1799 werden raketwapens op grote schaal ingezet. Ooggetuigen zeiden dat de raketten meer schade hadden aangericht dan andere ammunitiewapens.<ref>W. Von Braun en F.I. Ordway III, ''History of rocketry and space travel'', Nelson</ref> In één geval veroorzaakte één raket drie doden en meerdere zwaargewonden.<ref>Ley E (1958), ''Rockets, missiles, and space travel, Chapman & Hall'', Londen</ref> Na de dood van Tipoe Sultan en definitieve nederlaag van Mysore bij Srirangapatna in 1799 werden 700 raketten, 600 lanceerbuizen en 9000 rakethulzen aangetroffen door de Britten. Enkele van deze werden terug naar Groot-Brittannië gestuurd. In 1801 begon het [[Royal Arsenal]] in [[Londen]] een onderzoeksprogramma onder leiding van [[William Congreve (uitvinder)|William Congreve]] (1772-1828), zoon van de [[William Congreve (generaal)|gelijknamige generaal]].
Na enkele jaren onderzoek was het nieuwe raketwapen gereed. Congreve ontwikkelde een nieuwe brandstofmengeling voor de aandrijving, en een nieuwe cilinder van hard ijzer met een conische neus. Massaproductie van het wapen begon bij de Britse ammunitiefabriek [[Waltham Abbey Royal Gunpowder Mills|Waltham Abbey]] buiten Londen. Vanaf 1805 werden de raketten in de [[napoleontische oorlogen]] ingezet. De Britse artillerie vestigde een raketwapeneenheid en de Britse vloot rustte een aantal van haar oorlogsschepen uit met de raketten. Dergelijke schepen werden [[raketschip|raketschepen]] (''rocket vessels'') genoemd.
| |||