Wit-Russisch: verschil tussen versies

Op 26 januari 1990 werd de wet ‘van de Wit-Russische Socialistische Sovjetrepubliek over de talen in de [[Wit-Russische SSR]]’ door de [[Opperste Sovjet]] aangenomen. Met deze wet kreeg het Wit-Russisch de status van officiële taal van de [[BSSR]]. Naast de wet werd een tienjarenplan geïntroduceerd voor de ontwikkeling en uitbreiding van de Wit-Russische taal in alle levenssferen. De taalwet van 1990 was het antwoord van de machthebbers op de toenemende druk vanuit de samenleving om de Wit-Russische taal voor uitsterven te behoeden. De Wit-Russische taal bevond zich op dat moment in een zeer moeilijke positie. Het verloor meer en meer terrein aan het [[Russisch]]. Op de [[werkvloer]] en bij officiële instanties werd het bijna niet meer gebruikt. In de stedelijke gebieden werd bijna geen Wit-Russischtalig onderwijs meer gegeven. Vooral in de steden gold het openbare gebruik van het Wit-Russisch als provocatie, als teken van separatistische neigingen. Op het platteland werd voornamelijk ‘[[trasjanka]]’ gesproken: een mengeling van Wit-Russische en Russische woorden, grammatica en syntaxis. Deze steeds verslechterende positie van het Wit-Russisch trok de aandacht van een deel van de nationale [[intelligentsia]]. Zij verenigden zich om het motto ‘Без мовы няма нацы!’ (Zonder taal is er geen natie!). Op 15 december 1986 schreef een deel van de bezorgde intelligentsia een open brief aan [[Gorbatsjov]]. In deze brief uitenuitten zij hun bezorgdheid over het verdwijnen van de Wit-Russische taal en deden concrete voorstellen om de situatie te verbeteren.