De plaat grenst aan -met de klok mee- de [[Euraziatische plaatPlaat]], de [[Afrikaanse plaatPlaat]], de [[Zuid-Amerikaanse plaatPlaat]], de [[Caribische plaatPlaat]], de [[Cocos-plaatCocosplaat]], de [[Pacifische plaatPlaat]], de [[Juan de Fuca-plaatFucaplaat]], wederom de Pacifische plaatPlaat en een heel klein deel van de [[Filipijnse plaatPlaat]].
De Noord-Amerikaanse plaat heeft [[divergente plaatgrens|divergente]] plaatgrenzen met de Euraziatische en de Afrikaanse plaat in het oosten. De grens met de Zuid-Amerikaanse plaat is passief, evenals die met de Carbische, de Cocos- en de Filipijnse plaat.
De grens met de Euraziatische en Afrikaanse platen in het oosten is de [[Mid-Atlantische Rug]], een [[divergente plaatgrens]]. Aan de zuidwestkant van de Noord-Amerikaanse plaatPlaat bevindt zich een [[convergente plaatgrens]] in de vorm van een stelsel van [[subductiezone]]s. Er vindt dan ook [[subductie]]-gerelateerd [[vulkanisme]] plaats (ten gevolge waarvan onder andere de [[Koerilen]] en de [[Aleoeten]] ([[eilandboog|eilandbogen]]) zijn ontstaan.
Omdat de Noord-Amerikaanse plaat in het westen gedeeltelijk over de [[mid-oceanische rug]] van de [[Grote Oceaan]] heen beweegt, is de plaattektonische situatie daar complex. De grens tussen de Juan de Fuca-plaatFucaplaat en de Noord-Amerikaanse wordt gekenmerkt door een [[zijschuiving|zijschuivende]] beweging, waar onder andere de [[San Andreasbreuk]] deel van is. De oostzijde van de Grote Oceaan bestond ooit uit de [[Farallonplaat]], waar door de westwaartse beweging van de Noord- en Zuid-Amerikaanse platen nu alleen nog kleine delen van over zijn: de Juan de Fuca-, Cocos- en [[Nazca-plaatNazcaplaat|Nazca-platenNazcaplaten]].
