Emile, of Over de opvoeding: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
details met refs |
Details |
||
Regel 36:
| extra portaal2 =
}}
'''''Emile of over de opvoeding''''' (''Émile ou de l’éducation'') is de dubbele titel van het boek van de Franse filosoof [[Jean-Jacques Rousseau]], naar zijn eigen oordeel het beste en belangrijkste geschrift. Het boek waarover hij twintig jaar lang had nagedacht werd na drie jaar schrijven <ref>J.J. Rousseau ''Bekentenissen'', p. 424, 586. </ref> in 1762 in twee landen uitgebracht, voor het eerst ook in Frankrijk.<ref>Peeperkorn, D. (2009) Jean-Jacques Rousseau en zijn uitgever Marc-Michel Rey. Een verhaal uit de prehistorie van het auteursrecht, p. 107.</ref> Rousseau kreeg de stilzwijgende toestemming van [[Chrétien-Guillaume de Lamoignon de Malesherbes]], het hoofd van de censuur, die het argument van werkgelegenheid gebruikte om de publicatie in Frankrijk te rechtvaardigen. De hertogin De Luxembourg, echtgenote van [[Karel II van Montmorency|Charles Fréderic]] assisteerde Rousseau bij het afsluiten van de twee contracten, zowel in Parijs als in Den Haag.
Tijdens het drukken werd het werk aan de Parijse editie stilgelegd. Rousseau die erg ziek was vanwege een [[prostaatvergroting]] en/of [[nierstenen]], aan [[Waanstoornis|waanvoorstellingen]] leed en zich opwond, dacht dat de Jezuïeten het werk in handen hadden gekregen.<ref>J.J. Rousseau ''Bekentenissen'', p. 619-22. </ref> Vervolgens werd hij bang voor de [[Jansenisme|Jansenisten]], zijn voormalige vrienden, de filosofen, en de buren die alles konden horen maar ook gemakkelijk in zijn huisje konden komen.<!---->
De
==Inhoud==
Voor Rousseau was de natuur goed en de maatschappij slecht. Om een kind te vrijwaren voor ondeugden kon men hem beter opvoeden in de natuur dan in de maatschappij. Rousseau nam als gouverneur de denkbeeldige leerling Emile onder zijn hoede en voedde hem op tot hij zelf vader werd.
Emile leert door ervaringen die zijn huisleraar, niet toevallig ook Jean-Jacques geheten, voor hem organiseert. Leren door te doen, timmerwerk, tuinieren, zwemmen, verdwalen in bossen, en dergelijke. Hij leert Emile door eigen ervaring respect hebben voor boeren en handwerkslieden en leert hem dat die eigenlijk hoger staan dan koningen en prelaten. Jean-Jacques geeft Emile geen godsdienstonderwijs en houdt hem tot aan zijn 15e jaar verre van allerlei geleerde ‘kletspraatjes’, zoals ook geschiedkundige en filosofische verhandelingen. Rousseau geloofde immers in de aangeboren goedheid van de mens. De verschillen tussen arm en rijk, tussen heersers en onderdrukten maken de mens slecht. Door Emile in een landelijk isolement op te voeden en te harden in de natuur wil hij hem zuiver houden. Wel mag hij [[Robinson Crusoe]] lezen, als eerste en voorlopig enige boek.
Regel 51:
Op het einde kon Emile zijn plichten vervullen tegenover de maatschappij en een voorbeeld zijn voor zijn medemens.
Het boek
{{wikisource|fr:Émile, ou De l’éducation|Émile, ou De l’éducation}}
| |||