Pontijnse moerassen: verschil tussen versies

 

De drooglegging van de Pontijnse moerassen kon in 1928 eindelijk zijn beslag krijgen. Het plan was ontworpen door de ingenieur Natale Prampolini. De drooglegging was een van de grote successen van het [[fascisme|fascistische]] regime, dat dit succes dan ook propagandistisch zeer goed heeft uitgemolken.

 

In 1943, na de Italiaanse capitulatie, gaven [[Erich Martini]] en [[Ernst Rodenwaldt]] van de Militaire Medische Academie te [[Berlijn]], opdracht de Pontijnse moerassen opnieuw onder water te zetten door zeewater in de moerassen te pompen, en daarna de pompen te vernielen. Hierdoor keerde niet alleen de malaria terug, maar wist men ook zeker dat de vector van de ziekte, [[Anopheles lanei]], de moerassen zou koloniseren, omdat de larven hiervan in zout water konden overleven. Bovendien werd de [[kinine]]voorraad naar een geheime locatie in het noorden verplaatst. Dit was derhalve een daad van [[biologische oorlogvoering]] tegen eventuele door de moerassen oprukkende geallieerde troepen. Bovendien was het een wraakactie tegen de Italiaanse bevolking wegens de capitulatie. Circa 100.000 mensen liepen de ziekte op, waarvan een onbekend aantal overleed.