Emissiehandel: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 25:
# Emissiehandel is geen garantie voor een verlaging van emissies. De Engelse term ''Cap and Trade'' geeft beter aan hoe emissiehandel werkt als milieumaatregel. Behalve handel moet er ook een ''cap'', een plafond voor de totale hoeveelheid emissies worden gesteld, dat bijvoorbeeld in de loop van de tijd steeds lager komt te liggen. Overheden zijn vaak terughoudend met het vaststellen van dergelijke plafonds, omdat ze bang zijn de belangen van bedrijven te schaden.
In de praktijk zijn de emissierechten in de EU voor het eerst verdeeld via een gratis toedeling van emissierechten (grandfathering) aan bedrijven op basis van hun toenmalige uitstoot. Daarbij is een overschot aan emissierechten ontstaan doordat landen te veel rechten (certificaten) aan bedrijven hebben uitgedeeld. De oorzaak hiervan was dat de EU de emissiedefinitie ("horizontaal" activity based) en data van het European Environmental Agency in Kopenhagen gebruikte, bij toewijzing van emissierechten, terwijl het EU Transactielog emissiedata meet op verticale installatie basis. Hierdoor was er in de periode 2005-2007 een overallocatie van 200 miljoen ton emissierechten (10% van de markt) en stortte de prijs in naar nul eind 2007. .<ref>Carbon Trading & Pricing, Kanen, JLM: http://www.amazon.co.uk/Carbon-Trading-Pricing-Joost-Kanen/dp/0955372011/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1330786361&sr=8-1, |publisher=Fulton Publishing, p. 68—69, 8. December 2006</ref> .Door de economische crisis in de jaren 2008 tot en met 2011 daalde bovendien de productie van veel bedrijven, waardoor ze nog meer emissierechten overhielden. Hierdoor is nog geen succesvolle markt ontstaan. Door een overaanbod aan emissierechten daalde de prijs. Hierdoor levert het systeem van emissierechten tot op heden voor bedrijven nog maar nauwelijks een prikkel om de uitstoot te beperken. Voor bedrijven is het in de meeste gevallen goedkoper om emissiecertificaten te kopen en gewoon door te gaan met vervuilen, dan om milieumaatregelen te nemen. Een versnelde verlaging van het totale uitstootplafond zou de situatie kunnen verbeteren, maar hiervoor is onvoldoende politiek draagvlak.
De afgelopen jaren zijn er problemen gebleken bij het Europese emissiehandelssysteem, het EU ETS. Het gaat om de volgende fouten in het ontwerp van het EU ETS in 2005:
# ETS is onevenwichtig doordat kopers/energiebedrijven, geconcentreerd en groot zijn en er vele kleine verkopers, industrie en project ontwikkelaars, zijn. Dit leidt tot een negatieve prijs-bias.
# ETS is enkel grootschalig waardoor er een disconnect ontstaat met de beleving van individuele burgers. De grootschaligheid stoot ook innovators/ entrepreneurs af.
# ETS is onvriendelijk voor carbon innovaties (m.n. de innovaties niet door de overheid geagendeerd worden), grandfathering beloont bestaande technologie. Ook in fase 3 van het ETS wordt naar industrie toe vooral gegrandfathered, en naar utilities geveild.
| |||