De tuinman en de dood: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 19:
== Wortels ==
De oudste versie van het verhaal is de [[Babylonische Talmoed]],<ref>Babylonische Talmoed, Sukka 53a.</ref> waarin [[koning Salomo]] een gesprek heeft met de [[Engel des Doods]], die twee van Salomo's klerken zegt te komen halen. Salomo, die in de [[Jodendom|Joodse]] traditie al eerder een reputatie had verworven als [[magiër]], beveelt daarop enkele geesten om het tweetal in veiligheid te brengen in het land Luz.<ref>Dit is de [[Bijbel|Bijbelse]] naam voor een deel van het land der [[Hittieten]]: [http://www.biblija.net/biblija.cgi?m=Rechters+1.22-26&id18=1&l=nl&set=10 ''Richteren'' 1.22-26].</ref> De volgende dag komt de Dood Salomo lachend tegemoet, omdat de koning zijn dienaren heeft gezonden naar de plaats waar de Engel des Doods ze moest afhalen.
Varianten op dit verhaal duiken in de [[Middeleeuwen]] op in allerlei teksten, geschreven door [[Islam|islamitische]] [[Soefisme|soefi's]], zoals de negende-eeuwse schrijver Fudail ibn Ayad en - vooral - bij de grote schrijver [[Roemi]] (1207-1273). Deze versie, te vinden in het [[Koran]]commentaar ''Masnavi-i Ma'navi'', kan worden beschouwd als de standaardversie: Roemi vertelt hoe Sulayman (koning Salomo) in zijn paleis (in [[Jeruzalem]]) een dienaar ontvangt die zegt de doodsdemon [[Azraël]] te hebben ontmoet, vraagt te mogen vluchten en op weg gaat naar [[India]], waarna Sulayman van Azraël verneemt dat hij diens dienaar in India moest halen.
De auteur [[Herman Franke]] behandelde deze kwestie in het boek ''De tuinman en de dood van Diana'' (1999).<ref>
== Andere versies ==
|