Alhoewel het auteurschap van de ''De Imitationeimitatione Christi'' lange tijd omstreden was, is dat van Thomas a Kempis nu algemeen aanvaard. De veronderstelling is echter dat Thomas a Kempis enkel het ideeëngoed van een bepaalde mystieke stroming samenvatte. De duidelijkste en vroegste parallellen zijn die met de geschriften en preken van [[Eckhart]] die in de afgelopen 200 jaar herontdekt en verzameld werden - in het bijzonder de 'Reden der Unterweisung' en het 'Buch der göttlichen Tröstung' (Boek van de goddelijke troost), die in 1300 ontstonden. [[Heinrich Seuse]], [[Johannes Tauler]], Nikolaus von Landau, [[Johannes von Dambach]], de Franciscaan [[Marquard von Lindau]] en andere auteurs van de 14de eeuw waren sterk geïnspireerd door Eckhart en citeerden hem vaak anoniem. Zo is het denkbaar dat de mystieke geest van Eckharts werken die door een [[paus|pauselijke]] [[bul]] veroordeeld waren door middel van de "NavolgingOver de navolging van Christus" in een [[Rooms-katholieke Kerk|kerk]]vriendelijkere en vormelijk meer morele vorm wijd verbreid konden worden.
==Edities==
Regel 14:
==Invloed en verspreiding==
De 'NavolgingOver de navolging van Christus' "behoort tot de Duits-Nederlandse [[mystieke]] Duits-Nederlandse school van de 14e en 15de eeuw (zie [[Moderne Devotie]]). Het boek werd lang beschouwd als de belangrijkste gids voor de Christelijke navolging van [[Jesus Christus]] en was wijd verbreid onder zowel katholieken als protestanten. De [[Jezuïeten]] gaven het boek een plaats in hun [[Geestelijke Oefeningen|oefeningen]]. [[John Wesley]] en [[John Newton]] schreven het werk een invloed toe op hun [[bekering]]. [[Charles George Gordon|Generaal Gordon]] droeg een kopie van het werk bij zich op het slagveld.
