Panegyricus: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
 
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
Een '''Panegyricus''' ([[Oudgrieks]]: {{grc|πανηγυρικός}}) is een formele publieke toespraak uitgesproken ter meerdere eer en glorie van een persoon of object, in het algemeen een vergaand bestudeerde en onderscheidende [[eulogie]], gespeend van elke kritiek. Het is afgeleid van het [[Grieks]], waar het een toespraak "geschikt voor een algemene vergadering" betekent. In [[Athene]] werden zulke toespraken gehouden ter gelegendheid van nationale [[festival]]s of spelen, met de bedoeling om de [[burger]]s te prikkelen om de glorieuze daden van hun voorvaderen te evenaren.
 
De bekendste ''panegyrici'' zijn de ''Olympiacus'' van [[Gorgias]], de ''Olympiacus'' van [[Lysias]] en de ''Panegyricus'' en ''Panathenaicus'' (geen van beide echter ooit voorgedragen) van [[Isocrates]] (wiens eerst ''panegyricus'' zijn naam gaf aan alle ''panegyrici''). Grafredes, zoals de beroemde speech in de mond van [[Pericles]] gelegd door [[Thucydides]], namen ook vaak de vorm aan van een panegyricus.
 
De [[Romeinse oudheid|Romeinen]] beperkten de panegyrici tot de levenden, en reserveerden de grafredes exclusief voor de doden. Het meest gevierde voorbeeld van een [[Latijns]]e panegyricus is degene die voorgedragen is door [[Plinius de jongere]] ([[100]] n. Chr.) in de [[Senaat]] ter gelegendheid van zijn acceptatie van het [[consul]]schap, bevattende een enigszins overdreven [[eulogie]] van [[Trajanus]].
Regel 12:
*Dit artikel bevat tekst van de 1911 Encyclopædia Britannica, een publicatie in het publieke domein
 
*James {{Aut|J.J. O'Donnell}}, 1979. ''Cassiodorus'', (Berkeley: University of California Press), 1979.
[[Categorie:Hellenistische literatuur]]
 
[[Categorie:Romeinse oudheidliteratuur]]
[[Categorie:Oud-Griekse literatuur]]
 
[[en:Panegyric]]
[[de:Panegyrikus]]