Vera Brittain: verschil tussen versies

Vanaf de leeftijd van dertien jaar verbleef ze in een kostschool in St. Monica, Kingswoord, Surrey. Ze studeerde er Engelse [[literatuur]] aan het Sommerville College, [[Oxford (Engeland)|Oxford]]. Ze stelde haar studies even uit om in 1915 als VAD (''Voluntairy Aid Detachment'') verpleegkundige te werken tijdens een groot deel van de Eerste Wereldoorlog te werken. Haar verloofde Roland Leighton, twee andere goede vrienden Victor Richardson en Geoffrey Thurlow, en haar broer Edward Brittain MC sneuvelden allen tijdens de oorlog. Hun brieven aan elkaar zijn gedocumenteerd in het boek ''Letters from a Lost Generation'' (Brieven van een verloren generatie).

Na de oorlog keerde Brittain terug naar Oxford maar, ze had moeite om zich aan te passen aan de naoorlogse generatie. In die tijd ontmoette ze [[Winifred Holtby]] en er groeide een hechte vriendschap tot de dood van Holtby in 1935.

Brittain's eerste roman ''The Dark Tide'' verscheen in [[1923]]. ''Testament of Youth'' (Testament van de Jeugd) werd pas gepubliceerd in 1933, daarna verschenen nog twee vervolgen. ''Testament of Friendship” (Testament van de Vriendschap) uit 1940 isen haar eerbetoon aan en de biografie van Winifred Holtby. ''Testamanent of Experience'' (Testament van Ervaring) uit 1958 beschreef de jaren tussen 1925 en 1952, de voortzetting van haar eigen verhaal. Vera Brittain schreef vooral vanuit het hart en de feitelijke ervaringen met de werkelijke mensen, dit is duidelijk terug te vinden in haar vele romans.

In de twintiger jaren werd ze een regelmatige spreker voor de ''League of Nations Union''. In 1936 werd ze uitgenodigd om in [[Dorchester (Dorset)|Dorchester]] samen met Dick Sheppard, George Lansbure, Laruence Housman en Donald Soper een toespraak te houden tijdens een [[vredesdemonstratie]]. Daarna nodigde Sheppard haar uit om tot de ''Peace Pledge Union” toe te treden, wat ze in 1937 ook deed. Later dat jaar in werd ze ook lid van het ''Anglican Pacifist Fellowship''. Haar nieuw gevonden pacifisme kwam tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] naar voren, toen ze begon te schrijven aan de reeks ''Letters to Peacelovers''.

Ze kwam in november 1966 ten val in een slecht verlichte straat tein Londen terwijl ze op de weg was naar een lezing, waarna een gebroken arm en pink werdwerden vastgesteld. Daarna ging het bergaf met dehaar gezondheid. Na haar dood op 29 maart 1970 werd, op haar eigen vraag, haar assenas verstrooid op het graf van haar broer in [[Italië]].