|
Vanaf de leeftijd van dertie jaar verbleef ze in een kostschool in St. Monica, Kingswoord in Surrey waar haar tante haar opdrachtgever was. In dat milieu waren victoriaanse waarden en normen een vanzelfsprekendheid: meisjes van goeden huize werden naar een kostschool gestuurd waar ze de vaardigheden leerden die een voorwaarde waren om een waardige echtgenote te worden.<br />
Ze studeerde er Engelse literatuur aan het Sommerville College, Oxford, ze stelde haar studies even uit om in 1915 als VAD verpleegkundige te werken als voor een groot deel van de Eerste Wereldoorlog.
[[Bestand:Vera-brittain.jpg|thumb|Vera op jonge leeftijd]]
Kingswood in Surrey waar haar tante was opdrachtgever. Studeren Engels literatuur aan Somerville College, Oxford, ze vertraagde haar diploma na een jaar in de zomer van 1915 om te werken als een [[VAD|verpleegkundige]] voor een groot deel van de [[Eerste Wereldoorlog]]. Haar verloofde Roland Leighton, twee andere goede vrienden Victor Richardson en Geoffrey Thurlow, en haar broer Edward Brittain MC werden allen gedood tijdens de oorlog. Hun brieven aan elkaar zijn gedocumenteerd in het boek Brieven van een verloren generatie.
Dat was heel wat anders dan wat ze in het provinciaalse milieu van [[Buxton]] gewend was: daar werden mensen geklasseerd op [[sekse]] en [[sociale status]], niet op hun individuele kwaliteiten. Minachting voor intelligentie en wantrouwen jegens onafhankelijk denken waren daar, zo zag Brittain het ook achteraf nog, het paspoort voor sociale acceptatie. De prachtige, met hei overdekte berghellingen rondom Buxton ervoer ze als de muren van een gevangenis. Eens, verzekerde ze haar broer Edward, dat zij wraak zou nemen in een roman. Dat werd Not Without Honour (1924).
Zover was het nog niet. Na haar eindexamen, in december 1911, keerde zij terug naar Buxton. Daar begon een leven van tennis en golf, van ontvangsten, dansavonden en toneelspelen, allemaal in afwachting van een huwelijkskandidaat. Die kwam er ook, maar Brittain wees hem af. Ze wilde studeren, Engels, in Oxford, waar Edward in 1914 naartoe zou gaan. Anders dan ze in haar autobiografie Testament of Youth doet voorkomen, hebben haar ouders dit ongebruikelijke verlangen gesteund. Haar vader betaalde zonder morren de lessen ter voorbereiding op het toelatingsexamen en was trots toen zij daarvoor in juli 1914 met vlag en wimpel slaagde. In maart 1914 had zij al een Exhibition, een kleine studiebeurs (20 pond per jaar), gewonnen voor Somerville, een van de oudste vrouwenscholen in Oxford.
Somerville College was gesticht in 1879 en genoemd naar Mary Somerville (1780-1872). Somerville, moeder van zes kinderen was wereldberoemd als wiskundige. Van die beroemdheid maakte zij gebruik om te ijveren voor onderwijs voor meisjes en voor vrouwenkiesrecht. De naam van het College was een programma. Somerville streefde naar academische excellentie, had oog voor het belang van de bètawetenschappen en werd gekenmerkt door politiek engagement. Het had de reputatie vooral intellectuele vrouwen aan te trekken.
[[Bestand:Vera-brittain.jpg|thumb|Vera op jonge leeftijd]]
| 