Renversement des alliances: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
T. Tichelaar (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
T. Tichelaar (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 3:
[[Bestand:Europe 1748-1766.png|thumb|260px|Europa zur Zeit des Siebenjährigen Krieges]]
 
Het '''Renversement des alliances''' was een ommekeer van bondgenootschappen tussen 1748 en 1757, na de [[Oostenrijkse Successieoorlog]] en de [[Vrede van Aken (1748)]].
 
Nadat Pruisen [[Silezië]] had veroverd in 1742 en 1745, bekommerden zowel Maria Theresia en Frederik de Grote zich om nieuwe vrienden. In 1753 riep Maria de Oostenrijkse ambassadeur [[Wenzel Anton von Kaunitz]] terug uit Parijs. Hij had goede banden met Madame de Pompador opgebouwd en Maria verzekerde zich van de knapste diplomaat in Europa. Al in 1749 had hij gepleit voor een totale politieke ommezwaai om Pruisen eronder te krijgen.<ref>Gooch, G.P. (1966) p. 47. </ref> In 1753 beloofden Rusland en Oostenrijk met behulp van [[Nicolaas I Jozef Esterházy]] in een geheime clausule elkaar om Silezië terug te veroveren. Oostenrijk zou Rusland 2 miljoen gulden betalen nadat Silezië veroverd zou zijn.
 
In 1754 raakten Engeland en Frankrijk met elkaar slaags in de [[Franse en Indiaanse Oorlog]].

Half februari 1756 was Lodewijk XV bereid tot een andere vorm van samenwerking met Oostenrijk.<ref>Gooch, G.P. (1966) p. 51. </ref> Oostenrijk sloot in mei 1756 een bondgenootschap met Frankrijk om Silezië terug te veroveren (Vertrag van Versailles (1756)). Maria Theresia had in het geheim [[Madame de Pompadour]] daarvoor benaderd om onderhandelingen te voeren met [[Lodewijk XV]]. Beide landen beloofden elkaar steun als de ander zou worden aangevallen. De Fransen hadden evenwel hun handen vol om de kolonieën uit handen van de Engelsen te houden, zie [[Franse en Indiaanse Oorlog]].
Oostenrijk was bereid de [[Oostenrijkse Nederlanden]] af te staan in ruil voor hulp door Frankrijk in een tweede verdrag in mei van 1757.
 
Regel 14 ⟶ 16:
Frederik had in 1744 voor twaalf jaar een bondgenootschap met Frankrijk gesloten maar was zijn beloften niet na gekomen en het land niet te hulp geschoten. Frederik wilde het verdrag vernieuwen, maar Frankrijk voelde zich op geen enkele manier verplicht.
 
Pruisen had niet alleen Oostenrijk en Frankrijk tegen zich, maar ook het aan belang winnende Rusland dat zich inop 22 januari 1757 met Oostenrijk verbond en het Frans georiënteerde Zweden dat zich in maart aansloot bij het bondgenootschap. Ook het [[keurvorstendom Saksen]], [[Hessen-Kassel]] en Spanje traden toe, bekend als de geallieerden.
 
[[Maria Theresia]] wilde de Oostenrijkse Nederlanden ontwikkelen, maar vanwege het Barrièretractaat mocht dat niet. Een oneerlijke toestand, waartegen de [[Lodewijk Ernst van Brunswijk-Lüneburg-Bevern|hertog van Brunswijk]] en [[Willem Bentinck|Hans Bentinck van Rhoon]] zich verzet hebben.