|
Een '''missionaris''' is een [[geestelijke]] die naar andere volken trekt om die tot zijn godsdienst te [[Bekering|bekeren]]. Missionaire religies zijn onder meer het [[christendom]], de [[islam]] en het [[boeddhisme]]. Het boeddhisme was de meest succesvolle missionaire religie, totdat deze rol rond het jaar 1000 door de islam werd overgenomen.
== Terminologie ==
De woorden missionaris en [[Christelijke zending|missie]] zijn afgeleid van het [[Latijn]]se woord ''missio'', dat ''uitzending'' betekent. De plek waar een of meer missionarissen of missiezusters zijn gestationeerd wordt een [[missiepost]] genoemd. De studie van de verkondiging van het christelijk geloof aan niet-christenen heet [[missiologie]] of missiewetenschap.
De term wordt veel gebruikt in het kader van de [[Rooms-katholieke Kerk|katholieke]] geloofsverkondiging, maar ook bij missionaire religies als de [[islam]] of het [[boeddhisme]]. In het [[protestantisme]] spreekt men in het Nederlands voornamelijk van [[zendeling]]en.
== Zendeling ==
In het [[protestantisme]] spreekt men in het Nederlands voornamelijk van ''zendelingen''. De naam zendeling is typisch voor het Nederlandse [[protestantisme]]. Buiten Nederland is er geen onderscheid in de naamgeving tussen protestantse zendelingen en rooms-katholieke missionarissen.In Nederland wordt onderscheid gemaakt tussen een [[evangelist]] die in een christelijke omgeving werkt en een zendeling die in een niet-christelijke omgeving werkt. In de praktijk betekent dit dat evangelisten in de westerse wereld werken en zendelingen daarbuiten. Door de verregaande [[ontkerstening]] of [[secularisatie]] in Europa wordt dit onderscheid minder strikt gemaakt. Momenteel werken er ook in Nederland zendelingen. Zij zijn uitgezonden door buitenlandse kerken, met name uit Zuid-Korea, de Verenigde Staten en diverse landen in Afrika. Hoewel zij incidenteel werken binnen de traditionele protestantse kerken, vinden zij vooral gehoor in immigrantengemeenschappen.
De zendeling was in eerste instantie een niet-academicus die van een zendingsorganisatie een praktische beroepsopleiding kreeg. Na afsluiting van de opleiding kreeg hij de bevoegdheid om onder niet-Europeanen te preken en de [[sacramenten]] te bedienen. Naarmate de niet-Europese of inlandse christengemeenschappen groeiden kreeg de zendeling steeds meer bestuurlijke verantwoordelijkheden en besteedde hij veel tijd aan de opleiding van inlands personeel.
Vanaf het derde kwart van de negentiende eeuw kwamen er steeds meer specialisten als onderwijzers en artsen in dienst van de zending. Een poging mislukte om de toch al slecht betaalde zendelingen te vervangen door nog goedkopere zendeling-werklieden die in hun eigen onderhoud dienden te voorzien. Tegenwoordig worden dergelijke zogenaamde [[tentenmaker]]s opnieuw ingezet in het zendingswerk, vooral in landen waar christelijke zending niet toegestaan is en beroeps-zendelingen niet worden toegelaten.
Vanaf ca. 1900 werden de zendelingen in de protestantse kerken en zendingsorganisaties steeds meer vervangen door academisch geschoolde predikanten. Door het teruglopend aantal predikanten in Nederland zelf is er momenteel weer een trend naar het uitzenden van zendelingen die geen universitaire opleiding in de theologie hebben afgerond.
Vanaf ca. 1900 werden ook vrouwen zelfstandig als zendeling uitgezonden. Voor deze periode ondersteunden zij alleen als echtgenote van een zendeling diens werkzaamheden. De eerste vrouwen werkten als arts of speciaal in het werk onder vrouwen. Afhankelijk van het kerkgenootschap waartoe zij behoorden kregen zij in de loop van de twintigste eeuw de bevoegdheid om de sacramenten te bedienen.
== Bekende missionarissen ==
Er zijn talloze missionarissen geweest. [[Willibrord]], [[Bonifatius (heilige)|Bonifatius]] en [[Lebuïnus]] zijn bekende missionarissen die betrokken waren bij de [[kerstening]] van het gebied van het latere [[Nederland]]. [[Servatius van Maastricht|Servaas]] en [[Amandus van Gent|Amandus]] waren belangrijke missionarissen in Vlaanderen.
| 