Orde van de Eikenkroon: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
H.kremer (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
H.kremer (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 7:
Willem II verleende de Orde van de Eikenkroon 30 maal. Zijn opvolger [[Willem III der Nederlanden|Willem III]] was erg tevreden met de onderscheiding die hij geheel naar eigen inzicht kon uitdelen en verleende al op dag van zijn inhuldiging 300 kruizen. In de daaropvolgende jaren verleende hij nog vele honderden onderscheidingen in deze orde. Hoewel het een Luxemburgse orde betrof, verleenden Willem II en Willem III de orde zo vaak in Nederland, dat zij werd gezien als een deel van het Nederlandse [[decoratiestelsel]].
 
Toen koning Willem III in 1890 overleed, volgde zijn dochter [[Wilhelmina der Nederlanden|Wilhelmina]] hem niet op in Luxemburg. De Luxemburgse grondwet stond opvolging in vrouwelijkvrouwelijke lijn niet toe. Groothertog van Luxemburg werd [[Adolf van Luxemburg]]. Adolf werd grootmeester van de Orde van de Eikenkroon en de orde werd weer een puur Luxemburgse onderscheiding. In Nederland nam de [[Orde van Oranje-Nassau]] (1892) de plaats in van de Orde van de Eikenkroon.
 
Sindsdien wordt de Orde van de Eikenkroon vooral aan onderdanen van Luxemburg verleend. Daarnaast is ook een aantal leden van Europese koninklijke families, waaronder prins [[Claus van Amsberg|Claus]], in de orde opgenomen.