Video 2000: verschil tussen versies

Het Video 2000-systeem was eind jaren 70 het stokpaardje van Philips. Het systeem werd technisch superieur bevonden aan zowel [[Betamax]] als [[VHS (video)|VHS]], de beeldkwaliteit werd weliswaar nagenoeg gelijk gevonden aan beide andere systemen, maar dit was wel met slechts de helft van de band. Door veroudering van de banden die vandaag de dag nog resteren wordt dit vaak afgedaan als een fabeltje. Een huidige VHS-recorder bevat allerlei vormen van beeldcorrectie waardoor een oude opname tamelijk goed weergegeven kan worden, voor de toenmalige VHS-recorders en ook Betamax-recorders gold dit niet. WelBij Video 2000 waren de tapes waren vaak aan het begin beschadigd bij Video 2000, doordat daar een metalen strook zat die er voor zorgde dat de band stopte bij het spoelen. Echter het DTF-systeem was gebaseerd op beweegbare (piëzo-elektrische) koppen met als voordeel dat er tussen Video 2000-recorders onderling altijd volledige compatibiliteit was. Betamax en VHS hadden handmatige en later elektronische spooraftasting (tracking) nodig voor het uitwisselen van banden die op een andere recorder waren opgenomen. Het apparaat was door de grote hoeveelheid elektronica erg moeilijk te repareren voor niet door Philips opgeleid personeel. De computer[[elektronica]] was erg geavanceerd, maar daardoor ook erg ingewikkeld en dit leidde bij recorders van de eerste generatie tot problemen. Deze Video 2000-recorders werden dan ook "postduiven" genoemd, omdat ze steeds weer bij de serviceafdeling terugkwamen. Recorders van de tweede generatie hadden deze kinderziektes ondervangen en waren betrouwbaarder.