Versie van 19 dec 2011 14:33 bewerken Dandy (overleg \| bijdragen) 4.670 bewerkingen →‎Standpunten: ook verouderd ← Oudere bewerking		Versie van 19 dec 2011 14:36 bewerken ongedaan maken Dandy (overleg \| bijdragen) 4.670 bewerkingen k →‎Geschiedenis: sp Nieuwere bewerking →
Regel 21: == Geschiedenis == Na de [[val van de Berlijnse muur]] verloor de [[Oost-Duitsland\|Oost-Duitse]] [[Communisme\|communistische]] partij de [[Sozialistische Einheitspartei Deutschlands]] 95 procent van haar leden. Zij vormde zich om tot de [[Partei des Demokratischen Sozialismus]] (PDS), en veranderde haar ~~naar~~naam in 2005 in [[Die Linkspartei]]. De partij behaalde 16,3 procent van de stemmen bij de eerste vrije verkiezingen in de [[Duitse Democratische Republiek\|DDR]] Ook na de hereniging met [[West-Duitsland]] behaalde de partij altijd zetels in de [[Bondsdag]], daarbij geholpen door het feit dat de [[kiesdrempel]] in de Bondsdag van 5 % sinds de [[Duitse hereniging]] niet meer nationaal, maar ook regionaal bepaald is. Het grootste aantal zetels haalde zij in 1998 toen zij 36 zetels en 5,1 procent van de stemmen behaalde. Een dieptepunt werd bereikt in 2002 toen de PDS maar 2 zetels behaalde bij de [[Duitse bondsdagverkiezingen 2002\|verkiezingen]] voor de Bondsdag. De partij ging daarom een gematigdere koers varen en benoemde [[Lothar Bisky]] (opnieuw) als voorzitter. Daarna begon de partij weer te groeien en bouwde vooral een basis op in het voormalige Oost-Duitsland. In West-Duitsland bleef de partij het slecht doen in de verkiezingen en had een laag ledenaantal. Voor de [[Duitse bondsdagverkiezingen 2005\|verkiezingen van 2002]] ging zij daarom een lijstverbinding aan met [[Arbeit & soziale Gerechtigkeit - Die Wahlalternative]]. Dit was een nieuw gevormde partij die vooral bestond uit ontevreden leden van de [[Sozialdemokratische Partei Deutschlands\|SPD]], vakbondsleden en verschillende links-radicalen. [[Bestand:Bundestagswahl2009 Zweitstimmen.svg\|thumb\|right\|Overzicht van het percentage van tweede stemmen dat Die Linke ontving tijdens de verkiezingen voor de [[Bondsdagverkiezingen van 2009\|Bondsdag in 2009]]. De meeste stemmen werden behaald in de districten in Oost-Duitsland. In [[Saarbrücken (district)\|Saarbrücken]] werd Die Linke ~~zelf~~zelfs de tweede grootste partij.]] In de aanloop nanaar de verkiezingen deed PDS/WASG het goed in de peilingen. Zij stond op 12 procent en leek qua ~~grote~~grootte de derde partij van Duitsland te worden. Oud SPD-leider [[Oskar Lafontaine]] stelde zich ook kandidaat voor de partij. Ook [[Gregor Gysi]] keerde terug nadat hij twee hartaanvallen en een hersenoperatie had gehad. Hij was samen met Lafontaine lijsttrekker. Gealarmeerd door de populariteit van de partij in de peilingen begonnen de gevestigde politici PDS/WASG aan te vallen en ~~schilderde~~schilderden ~~hun~~hen af als “linkse populisten”, en ~~beschuldigde~~beschuldigden hen ervan te flirten met neonazi-stemmers. Om deze laatste beschuldiging te onderbouwen, werd vaak verwezen naar een uitspraak van Lafontaine vroeg in de campagne die buitenlandse arbeiders met een term uit de nazi-tijd (''Fremdarbeiter'') omschreef als een bedreiging. Uiteindelijk behaalde de partij 53 zetels en 8,7 procent van de stemmen. Daarmee werd zij de vierde partij van Duitsland. De beide partijen fuseerden op 27 maart 2007 en gingen verder onder de naam Die Linke. De nieuwe partij won ook snel aan populariteit in West-Duitsland door zetels te winnen in de gemeenteraden van [[Bremen (stad)\|Bremen]], [[Hessen]] en [[Hamburg]]. In 2009 haalde zij 8 zetels en 7,5 procent van de stemmen voor de verkiezingen in het Europees Parlement. Ook bij de verschillende ~~deelstaat-verkiezingen~~deelstaatverkiezingen was de partij succesvol. ~~Het~~De electorale instorting van de SPD bij de verkiezingen van 2009 ~~boden~~bood kansen aan Die Linke. Bij de verkiezingen van het parlement behaalde zij 11,9 procent van de stemmen en groeide van 54 tot 76 zetels. == Controverses ==

Die Linke: verschil tussen versies