Excommunicatie: verschil tussen versies

In de [[Roomsrooms-katholieke Kerk]] betekent excommunicatie de uitsluiting van een lid van de kerk uit de kerkelijke ''gemeenschap''. De betrokkene wordt echter veelal geacht verder deel uit te maken van de Katholiekekatholieke Kerk op grond van het ontvangen [[Doop (sacrament)|doopsel]] - evenwel sluiten de volgende overtredingen wel van de Katholiekekatholieke Kerk uit: de [[geloofsafval]], de publieke, formele [[ketterij]] en het formele [[schisma]]. Bij sommige vormen van schisma en ketterij kan de excommunicatie volgen, maar wanneer de overtredingen onbewust, niet willens en wetens, begaan zijn, kan men hiervoor weliswaar geëxcommuniceerd worden, maar valt hierdoor nog niet automatisch uit de Katholiekekatholieke Kerk.

* De '''excommunicatie van rechtswege''' ('''''[[Latae sententiae|excommunicatio latae sententiae]]''''') wordt automatisch voltrokken op basis van de ernst van het delict of misdrijf. Deze vorm van excommunicatie treedt in werking door een daad van ongeloof door de gelovige, waardoor hij niet meer als behorend tot de kerkelijke gemeenschap beschouwd kan worden. Dit komt onder andere voor in gevallen van [[Geloofsafval|geloofsafval]], [[ketterij]], [[schisma]]tieke activiteiten, [[simonie]], ontwijding van de [[Eucharistie]], uitoefening van geweld tegen de [[paus]] of formele medewerking aan [[Abortus|abortus provocatus]]. Een bekend voorbeeld van ''excommunicatio latae sententiae'' is de excommunicatie van Monseigneurmonseigneur [[Marcel Lefebvre]] in [[1988]] wegens het wijden van vier priesters tot bisschop tegen de wil in van de Pauspaus.