Mike Leigh: verschil tussen versies

| beste film = 1993 ''[[Naked (film)|Naked]]''<br />

Leigh, geboren in Welwyn, (zijn moeder ging tijdens haar zwangerschap bij haar ouders verblijven in Hertfordshire voor comfort en ondersteuning, terwijl haar man weg was als een kapitein in het [[Royal Army Medical Corps]]), groeide op in [[Broughton, Greater Manchester|Broughton]], [[Salford, Greater Manchester|Salford]], [[Lancashire (graafschap)|Lancashire]], als zoon van Phyllis Pauline en Alfred Abraham Leigh, een dokter.<ref>[http://www.filmreference.com/film/85/Mike-Leigh.html Filmreference.com]</ref> Leighs familie waren joodse immigranten (oorspronkelijk heetten ze Lieberman, maar veranderden hun naam naar Leigh in 1939) <ref>[http://www.rollingstone.com/reviews/movie/18298108/review/23356406/happygolucky Rollingstone.com]</ref><ref>[http://www.jewishjournal.com/films/article/habonim_spirit_influences_work_of_director_mike_leigh_in_happy_go_lucky_200/ Jewishjournal.com]</ref><ref>[http://www.thejc.com/news/israel-news/39928/mike-leigh-cancels-israel-visit-over-conscience Thejc.com]</ref><ref>[http://www.jewish-theatre.com/visitor/article_display.aspx?articleID=1802 Mike Leigh comes out on his Jewishness by Linda Grant]</ref>

Leigh kon niet goed aarden in Rada, en vond de wekelijkse klassen om te leren lachen, huilen en blij zijn maar niets en werd dan ook niet meer dan een gemiddelde student. Later stapte hij over naar de Camberwell School of Arts and Crafts (in 1963), de Centrale Saint Martins College of Art and Design, en de [[London Film School|London School of Film Technique]] in [[Charlotte Street]]. Toen hij net aangekomen was in Londen was één van de eerste films die hij zag ''[[Shadows (1959)|Shadows]]'', een 'geïmproviseerde' prent van [[John Cassavetes]], waar een cast van onbekenden gevolgd werd terwijl ze 'wonen, werken en ruziën' in de straten van New York, en Leigh kreeg het gevoel dat het mogelijk was om een film te maken van absoluut niets en met een groep acteurs en het verhaal zich te laten ontwikkelen door improvisatie." <ref>Coveney, p.60</ref> Andere invloeden van deze tijd zijn onder meer [[Harold Pinter]]s ''[[The Caretaker]]'' - "Leigh was onder de indruk van de film en de productie van 'Arts Theater'," - [[Samuel Beckett]], waar hij boeken van verslond, alsook de surreële schrijfsels van [[Flann O'Brien]], wiens tragikomisch werk zeer aantrekkelijk was voor Leigh. Andere invloedrijke en belangrijke werken die hij in die periode zag zijn ondermeer: ''[[Endgame]]'', [[Peter Brook]]s ''[[King Lear]]'', en in 1965, [[Peter Weiss]]' ''[[Marat/Sade]]'', een productie volledig ontwikkeld via improvisatie, de acteurs hebben hun karaktereigenschappen ontwikkeld op basis van de mensen die ze bezocht en bestudeerd hebben in een psychische instelling. De visuele werelden van [[Ronald Searle]] <ref>''Marlow meets Mike Leigh'', Sky Arts </ref>, [[George Grosz]], Picasso, en [[William Hogarth]] hadden een andere soort invloed op hem. Leigh heeft ook vele kleine rollen vertolkt in BBC-films van de jaren 60, (''West 11'',''Two Left Feet''), en ook speelde hij een jonge doofstomme, die ondervraagd werd door [[Rupert Davies]], in de BBC-tv-serie ''[[Maigret]]''. In 1964/65 sloot hij een partnership af met [[David Halliwell]], en samen ontwierpen en regisseerden ze de productie van ''Little Malcolm and his Struggle Against the Eunuchs'' bij het [[Unity Theatre, London|Unity Theatre]].

Hij heeft theater gestudeerd aan de Koninklijke Academie van Dramatische Kunst, en vervolledigde zijn opleiding aan de Camberwell Kunstschool en de De Centrale school van Kunst en Ontwerp.<ref>Coveney, p.66</ref> Hij begon zijn carrière als theaterregisseur en scenarioschrijver midden in de jaren 60. In de jaren 70 en 80 begon hij meer en meer te werken als filmregisseur voor de BBC-televisie, waarvan vele kenmerkend waren gemaakt in zijn 'grauwe' realistische filmstijl. Zijn bekendste fims zijn ondermeer ''[[Life Is Sweet (film)|Life is Sweet]]'' (1990), het komedie-drama ''[[Career Girls]]'' (1997), Het verhaal van Gilbert and Sullivan [[Biografische film|biopic]], ''[[Topsy Turvy]]'' (1999), en het grauwe werkmansdrama ''[[All or Nothing (film)|All or Nothing]]'' (2002). Zijn meest controversiële werken zijn zeker ''[[Naked (film)|Naked]]'' (1993) waarvoor hij de [[Best Director Award (Cannes Film Festival)|Best Director Award]] in ontvangst mocht nemen op het [[festival van Cannes]],<ref name="festival-cannes.com">{{cite web |url=http://www.festival-cannes.com/en/archives/ficheFilm/id/2574/year/1993.html |title=Festival de Cannes: Naked |accessdate=2009-08-22|work=festival-cannes.com}}</ref>, het met een [[BAFTA]]-prijs (een Oscar-nominatie) en een [[Palme d'Or]] bekroonde ''[[Secrets & Lies (film)|Secrets & Lies]]'' (1996), en de winnaar van de [[Gouden Leeuw (prijs)|Gouden Leeuw]] ''[[Vera Drake]]'' (2004).

Tussen 1965 en 1970 waren Leighs activiteiten variërend. In 1965 ging hij als assistent-regisseur aan de slag bij het Birmingham Midlands Arts Centre, waar hij ook zijn eerste stappen zetten naar zijn systeem van werken, namelijk dat schrijven en repeteren eigenlijk tesamen konden plaatsvinden. ''[[The Box Play]]'', een familiescenario opgevoerd in een kooi, 'absorbeert allerlei eigentijdse ideeën in de kunst, zoals de ruimte van Roland Pichet .. het was visueel erg spannend", en nog twee andere geïmproviseerde stukken volgden.<ref>Coveney, p.72</ref> Na de tusenstop in Birmingham vond hij een flat in Euston, waar hij de volgende tien jaar zou verblijven. In 1966/67 werkte hij als assitent-regisseur bij het Royal Shakespeare Company, als eerste assistent van [[Peter Hall (director)|Peter Hall]] op (een rampzalige) ''[[Macbeth (1968)|Macbeth]]'', en aan ''[[Coriolanus (film)|Coriolanus]]'' , en [[Trevor Nunn]] aan de hit ''[[The Taming of the Shrew (1967)|The Taming of the Shrew]]''.