Wilt heden nu treden: verschil tussen versies

 

In 1878 publiceerde de [[Oostenrijk]]se componist en koordirigent Eduard Kremser een bewerking van zes liederen uit de ''Nederlandtsche gedenck-clanck''. ''Wilt heden nu treden'' was in deze bundel opgenomen in een vertaling van Josef Weyl (1821-1895) met als titel 'Niederländisches Dankgebet' en had als eerste regel ''Wir treten zum Beten vor Gott dem Gerechten''. Naast de Duitse vertaling was er ook nog een versie in het Latijn. Het lied werd snel populair in [[Duitsland]], onder andere omdat keizer [[Wilhelm II van Duitsland|Wilhelm II]] het zingen ervan bevorderde. Het paste namelijk goed in de militante sfeer van toewijding aan kerk en natie die zijn bewind kenmerkte. Ook de [[Nationaalsocialisme|nationaal-socialisten]] lieten het lied geregeld zingen, bijvoorbeeld na afloop van de rede die [[Adolf Hitler]] hield voorafgaand aan de volksstemming op 10 april 1938 waarmee de Oostenrijkers hun '[[Anschluss]]' bij Duitsland goedkeurden. Door de associatie met dit verleden wordt het tegenwoordig nog maar zelden gezongen in Duitsland en Oostenrijk. Een uitzondering hierop is de beëdiging van de soldaten van de Bundeswehr.

 

In de [[Verenigde Staten]] wordt het lied vaak gezongen op [[Thanksgiving Day]] bij familiemaaltijden en in kerkdiensten. Ook hier wordt de door Kremser bewerkte melodie gebruikt. De meest populaire versie is de tekst van [[Theodore Baker]] uit 1894: ''We gather together''. In 1902 schreef [[Julia Bulkley Cady Corey]] een wat minder militante versie: ''We praise thee, o God, our Redeemer'', die echter veel minder populair werd.