Olivier IV de Clisson: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Jean-Pierre Remy (overleg | bijdragen)
→‎Biografie: verwijzing
Jean-Pierre Remy (overleg | bijdragen)
k vrijgeven
Regel 1:
'''Olivier IV de Clisson''' (ca.1300-1343]) is een [[Hertogdom Bretagne|Bretoense]] edelman, zoon van Olivier III de Clisson en van Isabeau de Craon.
{{meebezig}}
'''Olivier IV de Clisson''' (ca.1300-1343]) is een [[Hertogdom Bretagne|Bretoense]] edelman, zoon van Olivier III de Clisson en van Isabeau de Craon.
 
== Biografie ==
Regel 8 ⟶ 7:
Bij de dood van [[Jan III van Bretagne]] in 1342, waren er twee partijen die de hertogstitel opeisten namelijk een halfbroer van de overledene [[Jan van Montfort|Jean de Montfort]] en zijn nicht [[Johanna van Bretagne|Jeanne de Penthièvre]] dochter van zijn broer [[Gwijde van Bretagne|Guy de Penthièvre]]. Olivier koos de partij van [[Karel van Blois|Charles de Blois]] die gesteund werd in zijn aanspraken door [[Filips VI van Frankrijk]] die zijn oom was (zijn moeder [[Margaretha van Valois (1295-1342)|Marguerite de Valois]] was de zus van Filips VI). In 1341 wordt Charles de Blois door de koning erkent als nieuwe hertog van Bretagne en Jean de Montfort worden zijn lenen ontnomen.
 
In januari 1342 wordt zijn kasteel in Blain door Robert BertrantBertrand, [[luitenant van de koning]], gekozen als hoofdkwartier. Bertrand was naar Bretagne gestuurd door de koning om Charles de Blois terzijde te staan.
In december 1342 wordt hij gevangen genomen bij de 4e belegering van [[Vannes]] door de Engelsen die de kandidatuur van [[Jan van Montfort|Jean de Montfort]] voor de hertogelijke titel steunden. Olivier werd van Franse zijde verdacht van samenwerking met de Engelsen, hij werd er van beticht dat hij afspraken had gemaakt met [[Eduard III van Engeland]], die hem zou beloofd hebben hem te benoemen tot vice koning van Bretagne.
 
Hij werd in de zomer van 1343 uitgenodigd voor een tornooi door Filips VI, die hem gevangen zette, en hem zonder proces veroordeelde voor [[Leenbreuk|felonie]] en hem liet onthoofden op de [[Les Halles (markt)|hallen]] van Parijs op 2 augustus 1342. Deze executie werd streng veoordeeldveroordeeld door de [[kroniekschrijver]] [[Jean Froissart]]<ref>Croniques de France, dAngleterre, dEscoce, dEspaigne, de Bretaigne, de Gascongne, de Flandres et lieux circunvoisins, 4 tomes, Paris, Antoine Verard, [ca. 1498].</ref> en zijn tijdgenoten.
 
Het hoofd van Olivier werd naar Nantes gezonden en daar op een paal gestoken en tentoongesteld op de wallen van het kasteel van Bouffay of op de wallen van een stadspoort volgens sommige [[kroniek]]en. Het was in die tijd zeker niet gebruikelijk om het lijk van een edelman op een dergelijke manier te ontluisteren.
[[Bestand:ChateaudeClisson.JPG|thumb|left|Het kasteel van Clisson bij nacht]]
 
Zijn vrouw [[Jeanne de Belleville]] kwam gebroken van verdriet naar Nantes om het trieste spektakel te aanschouwen. Ze was woedend over wat zij een laffe moord vond en zwoer dat ze Filips en Charles de Blois nooit meer zou vergeven en haar echtgenoot zou wreken<ref name='Richard'>Philippe Richard, ''Olivier de Clisson, connétable de France, grand seigneur breton'', Opéra, Haute-Goulaine, 2007, págsp. 39-43, ISBN 978-2-35370-030-1</ref>. Ze verkocht wat was overgebleven van haar landgoederen om geld te verzamelen voor de oprichting van een klein leger waarmee ze de pro-Franse troepen in Bretagne gaat bevechten. Zo zou ze ondermeer het garnizoen van Château-Thébaud uitgemoord hebben. Van eind 1343 is er een arrest waarin Jeanne zelf veroordeeld voor verraad en worden haar persoonlijke goederen geconfisqueerd. Als het op land voor haar te gevaarlijk wordt, veplaaatstverplaatst ze haar activiteiten naar zee.
 
Jeanne begint de jacht op Franse koopvaardijschepen. Na vele gevechten waarbij ze de Fransen grote verliezen toebrengt lijdt ze schipbreuk. Jeanne kan zich met haar twee zonen Guillaume en Olivier en drie dienaars redden met een sloep, en na zes dagen te hebben rondgedreven op zee bereiken ze [[Morlaix]] waar ze worden verwelkomd door de aanhangers van de Montforts<ref name='Richard'/>. Haar jongste zoon Guillaume, toen 4 jaar overleeft dit avontuur niet, hij sterft van kou en ontbering.
Regel 22 ⟶ 21:
Zijn zoon uit het huwelijk met Jeanne de Belleville, Olivier V van Clisson zal, hoewel opgevoed aan het Engelse hof, zich tegen [[Jan IV van Bretagne]] en de Engelsen keren en zich verzoenen met de Valois. Hij trad in dienst bij [[Karel V van Frankrijk]] en bleef in dienst van diens zoon [[Karel VI van Frankrijk|Karel VI]]. Olivier geeft blijk van uitzonderlijke militaire capaciteiten en wordt in 1380 benoemd tot [[Connétable van Frankrijk]]. In 1392 zal hij zich ook verzoenen met [[Jan IV van Bretagne]] en de opleiding van diens opvolger [[Jan V van Bretagne]] verzorgen. Hij wordt een van de rijkste mannen van zijn tijd.
 
Bij het [[Verdrag van Brétigny]] in 1360 wordt Olivier IV gerehabiliteerd door [[Jan II van Frankrijk|Jean le Bon]], de koning van Frankrijk en in 1361 krijgt zijn zoon Olivier V de Clisson zijn verloren rechten op de gebieden van zijn vader terug<ref>Yvonig Gicquel, ''Olivier de Clisson, connétable de France ou chef de parti bretonBreton?'', Jean Picollec, París, 1981, pág. 41, ISBN 2-86477-025-3</ref>.
 
== Huwelijken ==
* In 1320 trouwt hij met Blanche de Bouville(1300-1329), ze hebben een zoon Jean de Clisson deerheer van Milly
* In 1330 huwt hij voor de tweede keer ditmaal met Jeanne de Belleville waarmee hij vijf kinderen heeft: Maurice, Guillaume, Olivier, Isabeau (gestorven in 1343) en Jeanne.